Jaren, misschien wel decennia geleden, zag ik Martin Šimek op tv Italiaans praten. Het was in de tijd dat hij nog regelmatig op tv was en ik herinner me niet meer of hij interviewde of werd geïnterviewd. Wat ik nog wel weet is dat hij en zijn gesprekspartner op een gegeven moment overschakelden van het Nederlands op het Italiaans en dat Šimek daardoor veranderde. Het was alsof hij tot leven kwam. Niet alleen zijn stem, maar ook zijn lichaam, zijn mimiek, alles kwam in beweging, werd lichter, vrolijker. Het was een verbijsterende transformatie.
Ik moest weer aan dat moment denken toen Peter Sagan – nou ja, zijn hologram – vorige week na de rit naar Brindisi te gast was in de ‘virtuele studio’ van Processo alla tappa, het Rai-programma direct na de rit. Sagan wist zelf nog niet of hij tweede of derde was geworden, maar wat het ook was, hij had net voor de derde keer die Giro net niet gewonnen en snakte inmiddels al langer dan een jaar naar een zege. Dat merkte je niet aan hem. Ik zag een Sagan zoals ik hem zelden heb gezien. Vrolijk, vriendelijk, breedsprakig, charmant. In vloeiend Italiaans verklaarde hij zijn liefde aan Italië, het land waar zijn carrière begon. Ik begreep opeens waarom Italië zo van hem houdt. Hij is bijzonder aimabel in het Italiaans, veel minder verveeld en kortaf dan in het Engels.
Enkele dagen later won hij eindelijk weer, in Tortoreto. Zodra hij over de meet kwam ging de zon schijnen en verscheen er een regenboog, alsof zelfs het landschap er vrolijk van was geworden.
De vraag van vandaag: zou het Sagan lukken om in het peloton over de twee venijnige klimmetjes in het slot van de etappe te komen? Als hij de rit wist te winnen, zou hij de paarse trui overnemen van Démare. Hij had nóg een motivatie: de etappe finishte in Veneto, de regio waar hij in de beginjaren van zijn carrière woonde. Sagan loste op het laatste klimmetje, maar kwam op slechts vijftien seconden van de voorste groep over de top en had op dat moment nog meer dan elf kilometer om de klassementsmannen bij te halen. Maar Deceuninck-Quick-Step wilde absoluut niet worden bijgehaald en ondanks een dappere alles-of-nietspoging, kon Sagan niet meesprinten om de ritzege.
Het resultaat van de heerlijke finale was een tweede ritzege voor Diego Ulissi. Maar eigenlijk wonnen we allemaal, want vandaag werd het nog maar eens bevestigd: dankzij Italië is de leukste versie van Sagan terug in het peloton.