De wereld staat op zijn kop. Het is nu of nooit, je bent voor of je bent tegen, een tussenweg is er niet. Het polderen waar Nederland groot mee is geworden, biedt geen uitkomst meer. Waar houdt dit op? De discussie verhardt. Er wordt gelogen over deelnamecijfers, kritiek of tegengeluid wordt niet getolereerd. Elke actie heeft reactie tot gevolg. Om hun mening kracht bij te zetten plaatsen mensen plaatjes, allerlei plaatjes, bij hun berichten. Als woorden niet meer genoeg zijn, is er dan niet een grens bereikt? Om niet tot het ene of juist het andere kamp te worden gerekend, is het moeilijk balanceren op die grens.
Natuurlijk gaat het over de oorlog die gaande is tussen de binnen- en buitenfietsers. Volgens de buitenfietsers hebben de binnenfietsers geen karakter. Volgens de binnenfietsers snappen de buitenfietsers niks van de vooruitgang en moderne technologieën. De buitenfietsers vinden de kou en winterse omstandigheden horen bij de vorming van een wielrenner, terwijl de binnenfietsers de vorming van een community en de daarmee samengaande nieuwe contacten als motivatie gebruiken. Hoe het ook zij: er is een loopgravenoorlog gaande waarbij het stuk niemandsland genaamd Twitter het middelpunt van het slagveld vormt.
Het is Koers is een duidelijke propagandist van het gebruik van Zwift. Een kek virtueel koersshirtje en een heuse vrijdagavondgroepsrit zijn zomaar twee wapenfeiten. Daarnaast zijn er verschillende profs die het gebruik van Zwift omarmen. Lauren ten Dam doet regelmatig ritten met de rest van de wereld en iedereen kan het tegen hem opnemen, vanuit elke willekeurige zolderkamer of garage. Maar straks als de koersen in Vlaanderen weer daar zijn, dan smeken we weer om Flandriens. Mannen gehouwen uit het hardste graniet, die regen, sneeuw en ijzel trotseren. Die zes keer lek rijden tussen Parijs en Roubaix en even vaak weer terugkeren aan het front. Mannen die gevormd zijn door wat de hemel over hen uitstortte tijdens hun eindeloze trainingssessies in de winter en na afloop dank u prevelden voor de extra harde les. Een Flandrien wordt niet gemaakt op een zolderkamer, maar door het slijk van de aarde. Maar ach, wat zou het. Straks zitten we hoog en droog achter de buis voor Vlaanderens Mooiste. Als coureurs in winterse omstandigheden voortploeteren, verkneukelen we ons liggend op de bank met een biertje binnen handbereik. We gaan dan niet buiten in de regen staan om zo’n heerlijk buitenfietsgevoel te krijgen. Dus waarom zouden we ons dan tijdens de winter wel onnodig pijnigen om per se buiten te fietsen?
Natuurlijk voor de prachtige plaatjes die vaak als bewijs voor het buitenfietsen dienen, natuurlijk voor de stoere verhalen over de overlevingstochten die het soms worden, natuurlijk voor de extra weerstand en de extra hardheid, natuurlijk, natuurlijk, natuurlijk.
Er zijn veel voors, er zijn veel tegens. Kies wat je wilt, waarom je wilt, maar geniet. Geniet van het fietsen, binnen of buiten.
En bovenal: geniet van de koers.
- Lief wielrennen, ik haat je - 11/04/2018
- Rust zacht oude strijder - 10/08/2017
- De loopgraven in! - 30/01/2017