De Zesdaagse van Rotterdam: Wielrennen om je vingers bij af te likken

(c) Wouter Roosenboom – Zesdaagse van Rotterdam

je best doen wil je op het middenterrein en wielrenner ontwaren.

De centrale ring is in Ahoy voor de vips. Ook de wielrenners hebben er hun tentenkamp opgeslagen, maar ze worden haast verdrukt door de vele tafeltjes, bankjes en barretjes. Dat de zeer belangrijke, uitverkoren gasten uitgerekend op de plek staan waar je van het wedstrijdverloop maar weinig meekrijgt, is veelzeggend. De weinige fijnproevers die oprecht geïnteresseerd zijn in de kunstjes van de artiesten, hebben aan het eind van de avond een stijve nek van het staren naar het beeldscherm. De rest wisselt tijdens de wedstrijden op maximale snelheid visitekaartjes uit met andere vips, of laat zich op de foto zetten met een van de beste baanrenners ter wereld, van wie ze zes wijntjes geleden nog nooit hadden gehoord.

Vrijdagavond beleefde de Zesdaagse haar premièreavond. De eerste punten werden gesprokkeld door de koppels, de Nederlandse sprinters gingen de strijd aan met drie Griekse gorilla’s en Team Roompot werd voorgesteld aan het publiek. Het optreden van de kersverse Nederlandse wielerploeg was een nooit eerder vertoonde circusact. Vanuit de catacomben stapten de renners de baan op, op de melodie van ‘Wij houden van oranje’. Daar stonden ze even te zwaaien, en daarna… daarna vormden ze een peloton en liepen ze een rondje over de wielerbaan.

Wacht. Stop de tijd. De wielrenners LIEPEN over de wielerbaan?

Ja. Team Roompot bracht een nieuw verschijnsel onder de aandacht. De tijd dat wielrenners geen stap te veel zetten, altijd de lift namen naar de volgende traptrede en per fiets naar de wc gingen, lijkt voorgoed voorbij. Er mag weer gelopen worden. Sep Vanmarcke zette eind december de trend. In Belkin-kleuren deed hij mee aan, jawel, een hardloopwedstrijd. Team Roompot kon natuurlijk niet achterblijven. We kunnen ongetwijfeld meer verwachten op dit gebied. Dit jaar op de laatste dag van de Tour niet alleen La Course voor de vrouwen, maar ook Le Marathon du Tour voor alle wielrenners die niet in de Tourselectie werden opgenomen.

Na de wandeling stapten de oranje renners alsnog op de fiets voor een afvalkoers. Marc de Maar viel op door al af te vallen voordat de koers begonnen was, een slimme strategie. Johnny Hoogerland ging in de aanval alsof de wielerbaan de Col de la Madeleine was, maar werd later voorbij gereden door teamgenoten zonder klimmersbenen. Misschien dat Team Roompot het vooral moet gaan hebben van de jongere generatie. Van André Looij bijvoorbeeld, die al zijn ploeggenoten naar huis reed.

Het baanwielrennen heeft moeite om publiek te trekken, maar tijdens een Zesdaagse merk je daar weinig van. Misschien omdat het wielrennen tijdens een Zesdaagse voor een groot deel van het publiek niet meer is dan couleur locale. De geur van bier verdringt de geur van zweet.

En dat terwijl de Zesdaagse van Rotterdam een exquise deelnemersveld heeft. Vergelijkbaar met een zesgangenmenu van de Italiaanse chef Massimo Bottura. Wereldtop. Om je vingers bij af te likken. Superbe opgediend. Renners die alles doen om het publiek te vermaken. Zo trakteerde Jeffrey Hoogland de toeschouwers vrijdagavond tijdens zijn sprint tegen een van de Grieken op een goddelijke surplace. Een surplace! De Oops! I dropped the lemon tart van het wielrennen! Zomaar, op een vrijdagavond in Ahoy!

De Zesdaagserenners verdienen uitzinnige toeschouwers en staande ovaties. Publiek dat de adem inhoudt als de renners stilstaan op de baan, fans die zwetend van de zenuwen vergeten bier te drinken. Vips die en masse ontsnappen uit hun ring om vanaf de tribunes de wedstrijd te kunnen volgen. Fijnproevers die op de stoelen staan te juichen om al het spektakel op de wielerbaan. Dus wielerliefhebbers aller landen, neemt uw wielerliefde serieus en verenigt u de komende dagen in Rotterdam!