Denken aan goud in Rio en dromen over roze in Nederland
Frans de Vries
De presentatie van de route van de Giro 2016 in Milaan. Op het podium mannen die hun strepen verdiend hebben in Italië. Misschien zul je daar zelf ooit zitten. Als winnaar van etappes, of nog beter, als winnaar van de ronde. Op een groot scherm zie je de beelden van de route voorbij schieten. Veel actie, veel drukte, veel roze. De routes van de etappes volgen elkaar in rap tempo op.
Met alle korte beeldjes van die etappes vormt zich een groter beeld. Het beeld dat de Giro 2016 op je lijf geschreven zou kunnen zijn. Meer tijdritkilometers dan de afgelopen Vuelta, én minder klimwerk. Een minuutje meer erbij. Een minuutje minder eraf. Je hersenen rekenen en de radartjes draaien, zoals je benen in een tijdrit. Iets minder klimmen. Iets meer tijdrit. Twee factoren die genoeg kunnen zijn om de concurrentie voor te blijven.
Je zult niet toegeven aan de vragen over je kansen van pers en publiek. Naar buiten toe ben je netjes en gereserveerd, zoals we van je gewend zijn. Eerst de presentatie van de Tour, en nog weer later in samenspraak met de ploegleiding een beslissing over het volgende seizoen. Stapje voor stapje de route naar een topprestatie uitzetten. Het hoofddoel is goud in Rio, dat staat vast. Dat is het doel waar naartoe gewerkt wordt. Alles als onderdeel van een proces, dat uiteindelijk naar resultaat leidt. Het is een formule die werkt.
Maar naast alle denkwerk mag er soms ook gedroomd worden. Laat de Tour lekker de Tour, en droom over hoe mooi het roze je kan staan. De tijdrit kun je winnen, en dan is die trui voor jou. Er ligt een fantastische kans om revanche te nemen op afgelopen zomer. Je mag rijden in de leiderstrui van een grote rond, in je eigen land nota bene. Iets wat maar weinigen gegeven is. Je mag er zelfs twee dagen in rond rijden. Denk eens al het uitzinnige publiek langs de kant in Gelderland. Voor de Tour komen nog meer dan genoeg kansen. En allemaal kansen in jaren waarin geen Olympische Spelen zijn en waarin je dus niet bang hoeft te zijn dat je door een of andere Fransman in de berm terecht komt, en een gouden plak vaarwel kan zeggen.
Je bent een van de verstandigste renners uit het peloton, en rijdt bij een ploeg met een geweldige begeleiding. Het kan dus niet anders dan dat er een goed doordachte en onderbouwde beslissing komt. Maar vergeet niet te dromen af en toe, want voor dit voorjaar kunnen denken en dromen bij elkaar komen.
Denken aan goud in Rio en dromen over roze in het Nederland.
Frans de Vries (1988) zijn liefde voor de koers ontstond in 1998, toen hij op de Galibier sliep en de volgende dag Pantani zag ontsnappen. Houdt van witte truien en renners die ze winnen. Verruilde vorig jaar de heuvels rond Nijmegen voor de duinen van Den Haag. Oefent op een wheelie.
