Ik hoor vaak dat de Giro lastiger is.
Het schijnt dat de Vuelta hoger is.
Het kan me niet schelen.
De Tour de France is de mooiste. Maar, hoe komt dat toch?
Ik zie dezelfde renners, dezelfde ploegen, nu en dan zelfs dezelfde bergen.
En toch: de Tour is zoveel mooier. Hoe komt dat toch?
Het is eenvoudig: de Tour, dat is vakantie.
En dan wordt het eind juni. Ja, de kinderen zijn geslaagd. Hé, wat is het warm. De eerste barbecue, stukjes Roland Garros. De nationale kampioenschappen op de weg komen eraan. Weer wint niemand van Belkin, eindelijk wint eens iemand van Lotto-Belisol. Nog een kleine week, en het is zover.
Ik heb een vast ritueel. Twee dagen voor de start van de Tour koop ik twee boeken. Eentje gaat meestal over sport (Uit Koers, bijvoorbeeld. Echt goed!). En een roman. Ik blader er altijd door, ruik aan het vers bedrukte papier, lees lukraak twee bladzijden en leg ze dan opzij. Voor later, in juli. Nu is de zomer écht begonnen.
En dan is het zover. De Tour!
Ik vind de eerste ritten het mooist. Alles kan nog, alles is nog vers. Zo’n beetje zoals de eerste schooldagen. De leraars vallen nog mee, de boeken zijn nieuw, je kan nog alles verwachten.
Het is intussen volop juli, de dagen duren lang. We zitten buiten, op de achtergrond speelt de radio, de eerste verslagen uit de Tour komen binnen. Ik lees nu echt mijn boeken, gewoon een stukje uit het ene, dan een stukje uit het andere. Ik zet alvast de televisie op. “Goeiemiddag, sportliefhebbers. Naast mij José. José, wat wordt het vandaag?”
’s Anderendaags koop ik de krant, ik heb nu toch de tijd. Ik zoek in het sportkatern wie gisteren zevende werd op de top van de Tourmalet, wie een boete kreeg, wie pijn heeft aan het zitvlak. Ik neem nog een koffie en een croissantje. En ik lees. Bauke Mollema ziet het zitten, Jürgen Van den Broeck is gevallen, maar dit keer zonder erg. Wiggins zit thuis in Engeland. Ik laat de voormiddag overgaan in de middag, het is al tijd voor een aperitief. (“Vooruit, ik neem er nog eentje”). De zon schijnt, binnen hoor ik Michel en José al uren bezig, de bergrit wordt helemaal uitgezonden, zeven uur lang.
De buren komen langs, we eten kaas, we drinken wijn. Er is nog stokbrood. Du pain, du vin. Laurens ten Dam wint.
En straks is er nog de Avondetappe.
Zo gaat dat twintig dagen lang.
Hierbij hoort een soundtrack. Kraftwerk, natuurlijk.
En deze: “Tu sais je t’aime, you know I love you”.
Van Shake. Zoek het eens op. U vindt hem op YouTube.
Ah!! De Tour!!
communicatiearchitect. Hij groeide op in de gloriejaren van Eddy Merckx,
Freddy Maertens en Lucien Van Impe. Hij bereidt zich al jaren voor op zijn
eerste beklimming van de Ventoux. Grootste prestatie op de fiets: de ronde
van zijn dorp, koers voor veertienjarigen. Won toen zowel de bergprijs als de
puntentrui voor Wim, Marc, Hendrik en Linda. Favoriete boek: De Renner,
natuurlijk (17 keer gelezen). Te volgen op www.filiposselaer.be en via Twitter: @filiposselaer
- Het is stil in Wetteren - 27/03/2018
- Ze zijn daar! - 23/02/2017
- Lucien: Aux Champs-Elysées! - 18/07/2016