Nijmegen, 21 mei 2024. Vanaf het puntje van de bank kijk ik geconcentreerd naar de tv. Op het scherm bollen teleurgestelde klassementsmannen en verslagen vluchters om beurten over de meet. De roze veelvraat Tadej Pogačar is al een tijdje binnen, maar dat doet er voor mij niet toe. Ik kijk naar de renners daarachter en probeer ze aan de hand van hun postuur en kleurrijke shirtjes te identificeren. Ik herken het slungelige lijf van Thymen Arensman en het zwarte tricot van Michael Storer, maar zie helaas ook Martínez en Tiberi bij de eerste groep. Zuchtend zet ik de tv uit. Vandaag is een slechte dag voor mijn Giropoule.
De Giropoule houdt mijn gemoederen behoorlijk bezig. Elke ochtend bestudeer ik uitgebreid het etappeparcours om een weloverwegen dagselectie te maken. En in de middag check ik voortdurend mijn telefoon om te zien wat mijn renners ervan bakken.
Mijn vriendin vindt dat ik overdrijf en noemt me gokverslaafd. Dat is natuurlijk flauwekul. Gokken draait om pech en geluk, maar het samenstellen van een team voor de wielerpoule vraagt spelinzicht en wielerkennis. Bovendien kicken gokverslaafden op de sensatie van het geld, maar speel ik slechts met een symbolisch tientje inleg.
Los daarvan: een wielerpoule maakt koers kijken extra leuk. Het begint al met de voorpret in de weken voor de start. Uitgebreid bekijk ik de hoogteprofielen van de etappes, klik eindeloos door ProCyclingStats en luister uren aan wielerpodcasts. Op obscure websites met wielernieuws scroll ik door de clickbait-koppen op zoek naar interviews met renners en ploegleiders, in de hoop een geheime tip te vinden over de doelen van Romain Bardet of Andrea Vendrame. Met behulp van een zes tabbladen tellende Excel vol etappe-analyses, dark horses en mogelijke kopmannen smeed ik aan de ultieme selectie.
En ook tijdens de etappes geeft de wielerpoule het koers kijken een extra dimensie. Dankzij de poule kijk ik niet alleen naar de strijd om winst, maar ook naar de strijd daarachter. Zitten mijn renners nog in het peloton? Wie spaart zich voor de etappe van morgen? En welke coureur rijgt onder de radar toch ereplaatsen aaneen? Ik veer op als mijn renner in de kopgroep opduikt en frustreer me als ‘ie het laat lopen in de sprint. Kortom, dankzij de wielerpoule beleef ik de koers nog intenser.
Later die avond bekijk ik stand in de poule nog eens. We zitten al in de derde week en het is kansloos dat ik nog om de winst mee ga doen. Deels is het domme pech. Renners presteerden ondermaats, een enkeling viel uit en ik koos de verkeerde Paret-Peintre. Gelukkig begint over ruim maand de Tour de France weer, de meest pretentieuze ronde in de Pierre Latourpoule. Omdat er met de Tour meer mensen meedoen, is de prijzenpot nog dikker gespekt. Dit keer ga ik absoluut winnen. Mijn Excelsheet staat al klaar.
