Wie won vorig jaar ook al weer het puntenklassement? Fervente Tourvolgers weten die vraag met gemak te beantwoorden. Maar welk team ging er in 2010 aan de haal met de ‘Prix Ricoré de la bonne humeur’? Dat is andere koek.
Ja, het bestond echt: de ‘prix de la bonne humeur’ voor de meest sympathieke en sportieve ploeg met het beste humeur. Caisse d’Epargne werd eindwinnaar van het – laten we eerlijk zijn – onbeduidende juryklassementje dat door de media dood werd gezwegen. Logisch, want de ‘prix de la bonne humeur’ was er vooral ter meerdere eer en glorie van sponsor Ricoré, een koffie-achtig aanmaakdrankje.
Maar met welke prestaties wonnen de ploegen hun humeurprijs? Een paar voorbeelden. Bouygues Telecom omdat de renners, na een ritzege van kopman Thomas Voeckler, beschikbaar waren voor de supporters en ‘oui’ zeiden op allerlei (?) verzoeken. Astana ontvangt de humeurprijs nadat kopman Alberto Contador een ritzege gunt aan concurrent Andy Schleck. Ook Lance valt in zijn laatste Tour in de prijzen. Of liever zijn RadioShack, omdat Armstrong direct na de finish enkele bidons weggeeft aan jonge toeschouwers. Tja, waar Zoetemelk en consorten al niet op moeten letten…
De prix de la bonne humeur is niet het enige onbeduidende juryklassementje uit de Tourgeschiedenis. Zo wordt Didi Thurau in 1977 uitgeroepen tot de vriendelijkste renner, en een jaar later tot de elegantste. De Belg Michel Dernies wint in 1985 een prijs met een wel zeer bijzondere omschrijving, hij wordt ‘de renner met het beste contact met de politie tijdens de Tour’. Vaker uitgereikt is de fair-playprijs; in een van zijn mindere Tour de Frances (1981) gaat hij om de een of andere reden naar Joop Zoetemelk.
En dan 2011. Of er vergelijkbare klassementjes zijn weet ik niet(we horen het dit weekend), maar mijn prijzen zijn de volgende:
- De vriendelijkste renner:
Roman Kreuziger, duwer van de geblesseerde Johnny Hoogerland. - De supervriendelijkste renner:
Thor Hushovd, duwde de geblesseerde Laurens ten Dam niet alleen maar vroeg hem ook nog even of hij nog wist wie hij was. - De beste ploegmaten:
‘The guys’ van Mark Cavendish, met op nummer twee (vanwege geen succes) ‘de mannen’ van Robert Gesink. - De superploegmaat:
Lieuwe Westra, die niet demarreert voor eigen gewin maar voor Johnny’s bolletjespunten. - De renner met het beste cont(r)act met een concurrerende ploeg:
Jérôme Pineau’s hulp aan Thomas Voeckler mag er zijn, maar de prijs gaat naar Dries Devenyns, de negende knecht van Andy Schleck. - De renner die het efficiëntst gebruik maakt van zijn lichaam:
Samuel ‘smurf’ Dumoulin, zijn 157 cm zet ook zijn volger in de wind (iets voor een blauwe trui?). - En de ‘prix de la bonne humeur’ gaat tenslotte naar:
Johnny Hoogerland, ‘ach die mensen doen het ook niet expres’.
Over de uitslag mag worden gecorrespondeerd.