Als ik eens een rotdag heb – zo’n regenachtige dag buiten het mangoseizoen waarop ik zelfs in de Surinaamse supermarkt geen enkele onbekende vrucht kan ontdekken – dan ga ik even achter mijn laptop zitten om een interviewtje met Bauke Mollema terug te kijken. Binnen enkele minuten straalt de zon dan weer zo fel dat ik mij op een tropisch eiland waan.
Mollema kan woorden laten lachen, zinnen laten glunderen. Teleurstellingen vervormen in zijn mond tot uitdagingen; slechte dagen tot een bijkomstigheid, een voorwaarde voor goede dagen. Hij trapt met zo veel onbevangen strijdlust dat zelfs zijn fiets er koersplezier van lijkt te krijgen. Als ik naar hem luister, dan is wielrennen niet alleen een vorm van broodwinning, geen dwangarbeid van de weg, maar een fantastisch gezelschapsspel in de buitenlucht. Een spel waarin hij steeds beter wordt.
Na zijn winst in de tweede etappe van de Ronde van Zwitserland afgelopen zondag, werd Mollema hartelijk gefeliciteerd door de mannen die hij er enkele seconden eerder genadeloos had afgereden. Ik kon mij niet aan de indruk onttrekken dat ook de verliezers dolgelukkig waren met de ritwinnaar. Hem vóór je te zien rijden, wat een zalig gevoel. Die vastberadenheid. Het schudden op die fiets. Dat verzet. De losgeslagen vreugde die vanaf zijn achterwiel zo’n berg af sijpelt.
Dat Mollema wegens dorst een tijdstraf kreeg van twintig seconden, was wel een beetje zuur. Maar zijn klassementsambities werden er niet minder om. Een dag later stortte hij zich vol overgave een afdaling in om wat verloren seconden terug te pakken. Mollema speelt om te winnen. Tegenslagen slaan hem niet uit het veld, maar zwepen hem op.
Mollema’s woorden zijn net zo vrolijk, krachtig en weerbaar als zijn benen. Hij is een winnaar – het spel verlies je pas als je het speelplezier kwijt bent, en dat zal hém niet overkomen.
Het maakt niet uit of hij op de fiets zit of ernaast staat. Of de etappe nog moet beginnen of al verreden is. Of het januari is of juli, Groningen of Zwitserland, een woensdag of een zondag. Bauke Mollema maakt mij gelukkig, altijd en overal.
Schreef onder meeer:
- Terug naar Namen - 20/12/2020
- Als een reiger over de toppen - 24/10/2020
- Muziek in de benen - 23/10/2020