Het derde Wolfpackboek mist verhaal

Alex van der Hulst

4 jaar geleden

Twee jaar lang liet de Quick-Stepploeg hun jaar vastleggen door fotograaf Sigfrid Eggers. Met de in een boekwerk gebundelde foto’s kon dan op het eind van het jaar worden teruggeblikt en lag er gelijk een handig relatiegeschenk voor de ploeg. In de veelwinnaarsploeg Lefèvre bevat zo’n overzicht doorgaans meer hoogtepunten dan dieptepunten.

Wout Beel
Waarom voor dit derde jaaroverzicht Eggers verruild is voor fotograaf Wout Beel wordt niet duidelijk. Tijd voor verandering? Paste Eggers niet meer in de begroting van de eeuwig centen tellende Lefèvre? Een conflict, of lag er iets anders aan ten grondslag? Je komt het niet te weten.

Beel blijkt een prima huisfotograaf voor de ploeg maar mist net dat beetje extra dat Eggers wel had in zijn foto’s. Kenners van fotografie kunnen dat vast beter uitleggen, maar misschien heeft te maken met compositie. Beel registreert het gebeuren met zijn camera, bij Eggers was er meer omgeving en emotie te zien. Waar Beel een foto maakt die prima dienstdoet als poster op een jongenskamer, heeft Eggers een foto waar een verhaal in zit.

Alafiel
Het was ook voor Deceuninck Quick-Step een absurd jaar. Enkele koersen, dan een lange lockdown en daarna in zeer korte tijd alle klassiekers en grote rondes. Die bizarre volgorde komt mooi naar voren in The Wolfpack is back. Nog steeds werd er veel gewonnen, terwijl toch ook memorabel is wat er niet werd gewonnen. Alaphilippe in Milaan-San Remo, Alaphilippe die te vroeg juicht in Luik, Alaphilippe die valt in de Ronde.

Drama
Een nog groter drama dan enkele misgelopen overwinningen zijn de zware valpartijen van Jakobsen en Evenepoel in respectievelijk de Ronde van Polen en Lombardije. Van Lombardije is er één beeld: Lefèvre die in een cafeetje geschrokken naar de televisie kijkt, naast hem iemand met de handen voor de ogen (bijschriften worden soms node gemist). Fotograaf Beel zegt in het boek vaak de privacy te hebben gerespecteerd. Prima, maar bij deze sleutelmomenten had je dan andere beelden wilden zien. Een rugnummer, een tas of een fiets. Dat is een gemis. De ene zwarte pagina in het boek voelt als een stom cliché.

Iets meer symboliek hebben de paar, zoals altijd bloemrijke, teksten van Matthias M.R. Declercq. Bekend van De Val en tegenwoordig ook De ontdekking van Urk. Declercq houdt zich ook netjes aan de commerciële opdracht om Deceuninck positief te portretteren en verslag te doen van de belevenissen van de fotograaf.

Yves
The Wolfpack is Back is misschien nog wel meer een pr-boek dan de voorgangers waren. De makers hebben zich zeer bescheiden en gedienstig opgesteld. Waarbij nog moet worden opgemerkt dat het niet de zeer expressieve Alaphilippe is die de beste foto’s oplevert, maar juist het markante hoofd van Yves Lampaert (de foto waarop hij – met snor – in lockdown op de boerderij in overleg is met zijn vader behoort tot de mooiste van het boek) en het wat dromerige hoofd van João Almeida leveren de mooiste foto’s op.

Titel: The Wolfpack is back
Auteur: Wout Beel & Matthias M.R. Declercq
Uitgeverij: Lannoo
Taal: Nederlands
Aantal pagina’s: 240
Prijs: €39,99
O.a. te koop via bol.com

Over
Laatste berichten

Alex van der Hulst

Alex van der Hulst (1977) is freelance journalist. Hij schreef de boeken Het Mooiste Uit De Koers en Draag Nooit Een Gele Trui. Is net als veel andere muziekliefhebbers een mislukt wielrenner. Veel verder dan twee jaar nieuwelingen bij RTC Groenewoud kwam het KNWU-lidmaatschap niet. Is toch stug blijven doorfietsen over de Nijmeegse stuwwal en sinds enkele jaren verliefd op de Ronde van Vlaanderen. Rijdt OPEN UP., retro Concorde en heeft zijn bolletjes-t-shirt van Gert-Jan Theunisse uit 1989 nog steeds niet weg durven doen.

Favoriete wielerboeken:

Laatste berichten van Alex van der Hulst (alles zien)