Het enigma Wiggins

Er was de afgelopen dagen op Twitter weer enig gebakkelei over welke grote ronde het mooist is, de Giro of de Tour (zie hier). Wijzelf mengen ons liever niet in die discussie, want we zijn dol op beide wedstrijden (terwijl we voor de Vuelta moeilijker warmlopen – geen idee waarom). De Giro kent vaker knotsgekke etappes dan de Tour, en is daarom  wellicht spectaculairder. Voor de Tour is er dan weer die reusachtige media-aandacht, die ervoor zorgt dat elke beweging en uitspraak van elke renner, ploegleider en verzorger voor, tijdens en na elke rit uitvoerig bediscussieerd, geïnterpreteerd en geanalyseerd wordt op radio, tv en online. Dat levert ontelbare verhalen op – vergelijk maar eens het aantal stukjes dat in mei op deze website verschijnt met de hoeveelheid tekst die er in juli wordt gepubliceerd – en dat vinden wij eigenlijk even opwindend als al dat geschifte Girogeweld.

Dat gezegd zijnde, wat spektakel betreft, belooft de Giro 2013 een grand cru-editie te worden. Dat komt niet alleen door de vele massale valpartijen of door het feit dat de favorieten tijdens de eerste heuvelachtige rit al meteen ten aanval trokken, maar vooral ook door het enigma Wiggins.

Ten eerste: de twijfels over het vormpeil van de Brit. Hij reed wel degelijk in de aanloop naar de Giro, maar imponeren, zoals vorig jaar richting Tour, deed hij niet. Bovendien wordt ook zijn motivatie na de wonderzomer van 2012 geregeld in vraag gesteld. José De Cauwer doet het zowat elke Girorit. De Wiggins van nu is hoe dan ook (nog) niet die van vorig jaar, en dat kan de Ronde van Italië alleen maar boeiender maken.

Verder: Wiggo is wellicht het meest down-to-earth van alle actieve groterondewinnaars – leve zijn droge humor! – maar nu blijft hij opvallend stil. Zo is het voor ons gissen naar de oorzaak van zijn tegenslag de afgelopen week: allemaal (het gevolg van) pure bad luck, of zit er toch echt iets scheef?

Van zijn resultaten worden we in elk geval niets wijzer. Wat tijd verloren in rit 6 en gevallen in rit 7, oké, en daarna bang tijdens de afdalingen, begrijpelijk, maar kon hij nu wel of niet mee bergop? En dan die tijdrit! Nog voor halverwege schreef iedereen hem af – “die gaat nog voor het hooggebergte naar huis!” – waarna hij uiteindelijk de beste zaak deed van alle klassementsmannen.

Conclusie: deze Giro is en blijft razend interessant. En ook de Tour wordt dat. Blijkt Wiggins’ vorm niet goed genoeg de komende twee weken, dan kan hij wel rustig verder opbouwen naar juli. En wint hij de Giro wél, dan gaat hij misschien alsnog voor die historische dubbel. In beide gevallen zit een Hinault-LeMondscenario eraan te komen. Voeg daarbij nog de olie die mevrouw Froome geregeld op het vuur giet, en je krijgt een Ronde van Frankrijk om van te smullen, zowel op als naast het parcours.

(Zijn wij overigens de enigen die in de “Dog shit!”-reactie na afloop van rit 6 een subtiele verwijzing zien naar het koosnaampje dat diezelfde mevrouw Froome vorig jaar tijdens de Tour voor haar man verzon toen die zijn eigen kans niet mocht gaan? Wat Wiggo in dat geval exact bedoelde, is ons wel een raadsel …)

• Over
• Laatste berichten

Tim Vuylsteke

Tim Vuylsteke schreef heel lang als losse medewerker voor Campuskrant, het tijdschrift van de KU Leuven. Voorspelde in 2002 dat Nick Nuyens ooit de Ronde van Vlaanderen zou winnen, maar kan die visionaire uitspraak niet bewijzen. Voorspelt nu zwart op wit dat Julien Vermote ooit Parijs-Roubaix wint.

Laatste berichten van Tim Vuylsteke (alles zien)

• Een vreemde droom - 13/04/2015
• Onaf: het lot van Andy Schleck - 11/10/2014
• Wij willen Wiggins (in de Tour) - 17/06/2014