Een hele Tour lang krijgt u een column van onder de Moerdijk. Maar omdat Belgen in het algemeen, en de gastbloggers van extrasport.be in het bijzonder, héél erg lui zijn, wisselen Frederik De Brant en Matthias Vangenechten elkaar af voor een dagelijkse ‘Blik van de Belgen’.

De blik van de BelgenDat wij Belgen het niet onaardig doen in het algemeen klassement van de Tour, zal u al wel gemerkt hebben. Toch benadrukken we dat nog eens extra met alle plezier. En dat Mario Aerts virtueel een rijk mens is, hebben we u hier al eens eerder duidelijk proberen te maken. Via UCI-aanse herberekeningswijzen zou Aerts meermaals in de top 10 van de Tour de France zijn geëindigd. Op die manier hadden we met Kurt Van de Wouwer in 1999 ook een Belgisch Tourwinnaar gehad. En dat ondanks zijn elfde plaats. Helaas kende Van de Wouwer daarna al te vaak moeilijkheden om heelhuids uit een afdaling te komen.

In de schaduw van Van de Wouwer trad een andere Herentalsenaar van Lotto, met name de eerder aangehaalde Mario Aerts, naar voren. De aimabele Kempenzoon was de Belgische klimhoop in bange dagen. We vliegen tien jaar terug in de tijd naar de julimaand van het jaar 2002. Mario Aerts had eerder in het seizoen op imponerende wijze de Waalse Pijl naar zijn hand gezet. Unai Etxebarria en Michele Bartoli waren er slechts decorvulling. Toch zou zich deze zomer het Kempisch Tourtrama voltrekken.

We schrijven de vijftiende rit naar Les Deux-Alpes. Dit zou de rit worden van de Belgen. Met zijn tweeën zaten ze in de kopgroep: Axel Merckx en Mario Aerts. De eerste reed in de Festinatour naar een tiende plaats, toen nog voor het Italiaanse Polti, maar zou daarna nooit meer verder komen dan een 21ste plaats in het algemeen klassement. De tweede zag eindelijk zijn kans een ritzege in de Tour te boeken. Maar we rijden dus naar Les Deux-Alpes. Merckx en Aerts zitten in een lange ontsnapping die het zal uitzingen tot op het eind. Dat is al aan de voet van de slotklim van Les Deux-Alpes duidelijk. Onze landgenoten hebben wel een probleem genaamd Santiago Botero. De Colombiaan beukte er op los in zijn vrij onorthodoxe stijl. Botero, die in 1999 betrapt werd op het gebruik van testosteron en daar een half jaartje voor werd geschorst, beleefde zijn gloriedagen in Kelmeshirt. Het jaar nadien zou hij naar het Duitse Telekom overstappen net als Mario Aerts. In 2006 werd de Colombiaan in verband gebracht met een Madrileens doktertje en zag daardoor zijn carrière op het hoogste niveau vroegtijdig gefnuikt. Maar we zijn dus aan het fietsen naar Les Deux-Alpes. Botero reed in zijn gekende stijl met een krachtige pedaaltred weg van Merckx en Aerts. Twee minuten was het verdict aan de aankomst. Mario Aerts finishte tweede, Axel Merckx derde. Een opdoffer toch wel voor onze landgenoten, maar niets vergeleken met het trauma dat zich twee dagen later nog moest voltrekken.

Twee dagen later. Een lastige overgangsrit naar Cluses dient zich aan. Drie renners zullen strijden om een Tourrit: Giuseppe Guerini, Dario Frigo en jawel Mario Aerts afkomstig uit het provinciestadje Herentals dat toch enige wielervermaardheid heeft gekregen dankzij Rik Van Looy en vooral dankzij de al eerder vermelde onnavolgbare en nog steeds onovertroffen Kurt Van de Wouwer. Twee dagen na zijn tweede plaats zint Aerts op revanche. En wie zou hem dat niet gunnen? Guerini, toekomstig ploegmakker van Mario Aerts, en Frigo sluiten een pact. Van je toekomstige ploegmaten moet je het hebben. Ze zouden die Belg doen verliezen. Hun gekonkelfoes in het Italiaans deed eerder in de rit al wantrouwen opwekken in menig huiskamer. Niet onterecht. Guerini valt aan en Aerts gaat erachteraan. Frigo glijdt mee en maakt het in de sprint af. Wederom ziet Mario Aerts die welverdiende ritzege door zijn neus geboord en dan nog wel door Dario Frigo, de Riccardo Ricco’ avant la lettre maar dan nog erger. Dario Frigo zijn achternaam doet immers al vermoeden waar hij zijn bloedzakken verrijkt met zuurstof bewaarde.

Dat Mario Aerts door zijn aanvalsdrift in 2002 tweede werd in het bergklassement achter Laurent Jalabert kan er nog wel bij. Drie keer tweede worden in één en dezelfde Tour na Santiago Botero, Dario Frigo en Laurent Jalabert. Een mens zou zich voor minder bestolen voelen. Mario Aerts zou nooit een rit winnen in de Tour de France. En het zou trouwens niet de laatste keer zijn dat een Kempenzoon een welverdiende ritzege ziet worden afgepakt. Maar het verhaal van Astarloza die Van den Broeck een Tourrit afsnoept en na de Tour geschorst wordt voor een positieve plas voor de Tour de France krijgen jullie nog wel een andere keer. We hebben vandaag immers al genoeg amper-geheelde wonden opengereten! Bovendien krijgt u momenteel al genoeg Jurgen Van den Broeck op uw bord.

Hoewel Kempenmensen niet gauw dingen aan hun hart laten komen, moest er toch enige verwerking aan te pas komen. Sinds dit in feite onverwerkbare Tourtrauma is de volgende wijze leuze dan ook wijd verbreid in de Kempen: gaat ge met twee Italianen naar de meet, ge zijt gegarandeerd tweed…

Matthias Vangenechten

Frederik De Brant en Matthias Vangenechten
Laatste berichten van Frederik De Brant en Matthias Vangenechten (alles zien)