HiK-rit IJsselmeer – Een monstertocht

Bastiaan Gaillard

6 jaar geleden

Appgroepjes met fietsgekken staan garant voor de meest bizarre ideeën. Zo ook het appgroepje van Het is Koers waar alle Zwift-rideleaders inzitten. Rideleader Jos, die elke zondag in de winter de Pretzelrit voor zijn rekening neemt, weet het mooi in een zin te vatten: ”Wat een snelkookpan voor wilde ideeën is deze groep toch!”

Op een avond spraken we over lange en bijzondere ritten. Uiteindelijk kwamen we op het Markermeer. Vorig jaar reed ik deze plas rond. Een slordige 185 kilometer waarvan de laatste 50 vol wind tegen. Dat was zwaar maar achteraf ook een gave rit. “Als je nog eens gaat wil ik wel mee,” zegt Rolf hierop. “De route is nu niet te rijden,” antwoord ik. “Rijkswaterstaat verstevigt de Houtribdijk en neemt het hele fietspad in beslag. Is het IJsselmeer nog een optie?” En zo begon het. Eind januari hadden we een slecht plan. Een heel gek plan maar toch kwam er een organisatie op gang. We prikten een datum; zondag 27 mei. Er sloten zich na een oproep op Facebook nog ruim 20 gekken aan. We maakten een nieuwe appgroep (als dat maar goed gaat) en ook kregen we hulp van sponsoren om het monster te bedwingen. Dit verhaal gaat over een groep mensen die een rit van 270 kilometer helemaal geen gek idee vinden. Dit gekke plan wordt werkelijkheid. IJsselmeer, here we come.

Voordat we eenmaal op de fiets springen is het nog een heel geregel. Onze appgroep is gelukkig behulpzaam en toont initiatieven. Dat wordt gewaardeerd. Tijdens zo’n lange rit heb je eten en drinken nodig. Je redt het niet op twee bidonnen en je achterzakjes gevuld met reepjes. Maar ja, hoe krijgen we dat nou voor elkaar? Aad zijn vriendin Jeanette biedt aan om mee te rijden. We hebben dus een echte volgwagen tot onze beschikking. De auto wordt volgepropt met 120 flessen water, reservewielen, eten en beschikt over een fietsendrager op de trekhaak. Voor het geval dat er iemand uitvalt of pech heeft. De route, die werd vakkundig door Frank gemaakt. Later nog eens bijgeschaafd en meerdere malen aangepast. De dag voor vertrek krijgen we keurig de finale versie op de app. Deze kan naar de navigatie geüpload worden. Check.

Verzamelen dan, waar doen we dat? In Muiden lijkt het meest logische. Roger komt met het briljante idee om te starten vanaf voetbalclub Muiden. Hij kent de eigenaar en hij is zo vriendelijk om de tent vanaf 06:15 uur open te gooien. Koffie staat klaar en we kunnen de auto’s allemaal parkeren. Eventueel kunnen we na afloop nog wat drinken en douchen. Geweldig, goede actie.

Sponsoren, wat zouden we zonder ze moeten? Sagan staat ons bij met Osmo sportvoeding. Maar liefst twaalf potten worden er beschikbaar gesteld voor deze tocht door distributeur Bike & Fashion uit Kapelle. Bij DA Frederique uit Hellendoorn kunnen we scherp repen en gels van Born inkopen. Om gedurende de dag vlijmscherp te blijven voorziet First Energy Gum ons van een pakje cafeïnekauwgom per persoon. Vol gas knallen zoals Lieuwe Westra op een houseparty dus. Om alles financieel in goede banen te leiden werpt Victor zich op als penningmeester van de club. Hij maakt tikkies, zet gelukkig niet het gehele kapitaal op rood in het casino en zorgt ervoor dat alles netjes is betaald na afloop. Gekker wordt het niet, of toch wel? Guus komt met een mooi voorstel. Er kan kleding besteld worden bij Sportful met een puike reductie op de winkelprijs. Hier is ook veel interesse in. Nog even en we zijn een officiële toertocht en worden we op de kalender van de KNWU opgenomen. Zo ver komt het niet, maar de geschetste situatie laat wel zien dat we over een energiek team beschikken. En dan te bedenken dat de grote dag nog moet komen. Martijn zet ons de avond van te voren op scherp. Hij schrijft dat de afstand in combinatie met het weer een enorme inspanning vraagt. Het wordt zwaar, zoveel is duidelijk. Mentaal die focus pakken, thanks Martijn.

Zondagochtend 27 mei. In alle vroegte verzamelen we in Muiden bij de lokale FC. Langzaam worden alle auto’s netjes op een rij geparkeerd. Fietsen geprepareerd, gevulde bidons in de houders. Een kopje koffie in de kantine en er wordt ruim zonnebrand gesmeerd. De zon staat hoog aan de hemel en heeft flink kracht. Er zijn mensen die vinden 270 kilometer niet genoeg en komen op de fiets. Gekkies, dat zijn het.

We denken er klaar voor te zijn en beginnen onze magische tocht om het IJsselmeer. Het startschot klinkt en we klikken in. Er zijn drie stops. Op 70 kilometer staat de volgwagen om de bidons bij te vullen in Urk. Op 135 gaan we onze maagjes vullen met een pannenkoek in Makkum. De laatste stop doen we in Abbekerk op zo’n 70 kilometer van de finish in Muiden. Ook in Abbekerk hebben we gelegenheid om bidons te vullen en reepjes in de achterzak bij te steken. Onze route zal gaan van Muiden naar Almere om zo via Lelystad door te steken naar Friesland. De richting wordt bepaald door de wind. Op deze manier hebben we wind mee op de Afsluitdijk en ook op de terugweg langs Volendam en Hoorn hebben we een zetje in de rug. Alles verloopt voorspoedig de eerste 45 kilometer. We gaan ondanks de tegenwind als een malle. Het duurt niet lang voordat er 30 gemiddeld op mijn navigatie staat.

Dan volgt er een serie gebeurtenissen die een klein smetje op de dag leggen. Als een clubje van vier een plaspauze maakt, breekt daarna bij het bestijgen van de fiets een derailleur af. Dat is jammer. Rolf stapt in de auto en zet zijn fiets erop. Hij regelt in no-time een andere fiets van een maat in Harderwijk. Even geen volgwagen dus, die rijdt op en neer voor een fietswissel. Dan gaat het in de achtervolgende groep echt mis. Zij willen terugkomen in het peloton en dat loopt niet best af voor Teun. Zijn wiel tikt tegen een andere fiets en hij kwakt tegen het asfalt. Een enorme klap. Die helm is lang zo gek nog niet. Zijn kleding is stuk en hij heeft flinke schaafwonden. Teun besluit toch door te fietsen. De bikkel. Bij de eerste stop om bidons te vullen neemt hij plaats in de auto. Ook gezellig voor Jeanette. De potjes Osmo gaan open en worden aangelengd met water. De bidons waren leeg en we hadden dorst. Goed blijven drinken met deze warmte. De fiets die Rolf geleend heeft is zijn maat niet. Daarbij kan het zadel niet omlaag. Althans, dat lukt niet in alle haast. Rolf mag de fiets van Teun lenen. Niet veel later, op een rotonde, slipt Rolf weg met de fiets van Teun. Stuur krom en trots gekrenkt. Hij neemt in zijn val nog iemand mee bij wie het zadel afbreekt. Ook Rolf heeft de nodige schaafwonden op zijn lichaam. Veel gebeurtenissen in korte tijd, terwijl we nog niet bij de Afsluitdijk zijn. Dit is niet goed voor de moraal maar wel een waarschuwing voor ons allemaal. Attent zijn! Scherp en goed op je voorganger letten. Rolf neemt de te grote fiets weer mee en van de andere fiets wordt het zadel gerepareerd.

De kilometers die voor ons liggen tot de pannenkoekenstop gaan voorspoedig. De laatste vijf kilometer tot het restaurant gaan in moordend tempo. Waarschijnlijk omdat men wel een hapje lust. Het peloton ligt op een lint en er moeten bijna mensen vanaf. Onder wie ik. Uiteindelijk bereiken we de tussenstop als geheel. We zijn op de helft. Er worden 25 pannenkoeken besteld. In vlot tempo worden ze naar onze tafels gebracht waar we in de schaduw hebben plaatsgenomen. De dame rent op en neer met grote witte borden. Stroop en poedersuiker er op. Wat een verademing. De beentjes krijgen rust, de tekorten worden aangevuld. Onze penningmeester Victor betaalt en dat betekent weer de weg op. Nog snel de bidons vullen en we gaan weer.

Het mooiste stuk ligt dan nog voor ons. Want de Afsluitdijk is niet ver meer en dat betekent wind in de rug. O wat fijn. Iedereen is na de lunch weer fris dus we zetten flink aan. Aart en Frank rijden op kop en geven gas. De snelheid loopt op en blijft hangen rond de 46. Dat is best hard, zelfs met behulp van de wind. Het gemiddelde ligt dan al boven de 32. Ergens halverwege de dijk rijdt Maarten lek. Mijn vermoeden is dat een deel van de groep dit lang zo erg niet vindt. Voor Rolf een goed moment om nog eens naar zijn zadel te kijken. Het lukt hem om het zadel lager te zetten. Top. Maarten is klaar en we vervolgen onze weg. Wel goed om te zeggen dat we verder geen pech, valpartijen en lekke banden meer hebben gehad. Het laatste deel van de Afsluitdijk vliegen we letterlijk over. Wat rijdt dit super. Na de Afsluitdijk houden we de wind als vriend. Via Medemblik dalen we af richting Hoorn. Het gaat vlot voorbij. Zelfs zo vlot dat we de tussenstop missen in Abbekerk. Later zien we Jeanette weer om de laatste keer bidons te vullen. We hebben dan nog ruim 60 kilometer te gaan. We rekenen op twee uur en daar zitten we aardig in de buurt. Finish voor 18:00 in Muiden. Keurig. Het laatste stuk vanaf Hoorn naar Volendam en vervolgens Amsterdam verloopt voorspoedig. In Hoorn zijn we al ruim over de 200 heen maar iedereen kan nog prima mee. Af en toe ontwijken we schapen, maar iedereen oogt nog fris en doet dat fantastisch. Na een kleine achtenhalf uur fietsen klok ik af in Muiden. Bijna 11 uur onderweg geweest. 274 kilometer gemaakt met een gemiddelde van 32,4. Had mij vooraf gezegd dat we boven de 32 gemiddeld gingen rijden en ik had vriendelijk bedankt. Wat een tocht, wat een rit. Iedereen is trots, een prestatie van wereldformaat. De fietsjes gaan in en op de auto. Een verfrissend nat doekje gaat over het gezicht. We drinken nog wat op het terras en nemen dan afscheid.

Een bijzondere dag. Mogelijk gemaakt door alle goede initiatieven en samenwerkingen van onze hele club fietsers, plus Jeanette in de auto. Ik wil iedereen hierbij bedanken. Het was een memorabele rit die ik voor geen goud had willen missen. Jullie zijn stuk voor stuk toppers. De samenstelling was fijn en ik heb onderweg gezellige gesprekken gevoerd. Bijzonder respect gaat uit naar Ellen. Zij heeft zich in dit stampende mannen peloton als enige vrouw uitstekend staande gehouden. Ellen is klaar voor The Ride over een paar weken.

Nogmaals hartelijk dank aan de eerder genoemde sponsoren. Jullie hebben een grote bijdrage geleverd aan het succes van dit evenement.

De Relive-video:

Korte impressie van de rit: