De Tour de France reed woensdag over de kasseien. Het regende in Frankrijk en dus was spektakel gegarandeerd, met Lars Boom als mooie winnaar. Ook in 1980 gingen de renners over beregende kasseien. Bernard Hinault was op jacht naar de winst en nam Hennie Kuiper mee in zijn wiel. De grootste verliezer: Joop Zoetemelk. Tot grote woede van Jan Raas en Peter Post.
Als de renners ’s morgens vroeg vanuit Luik vertrekken, kijken zij met een zuur gezicht naar de lucht. Het regent in de Tour. Dat doet het al de hele week. Het hele peloton kucht en niest. En dan moeten ze ook nog eens over kasseien. Natte keien.
Het peloton komt langzaam op gang. Jan Raas monstert de troepen. Hij strekt zich en kijkt waar Bernard Hinault zich bevindt. Hinault is de onvervalste patron van de koers. Raas wil de koers graag stilleggen, maar daar heeft hij de Breton wel voor nodig.
Snel komen de twee ervaren coureurs tot een akkoord. Even rust in de koers. Het is nat en nu al te zwaar. Even de handjes op het stuur.
Jan Raas krijgt snel daarna bezoek van een nerveuze Leo van Vliet. “Jan, Post vraagt waarom we niet rijden?” “Ja daag Leo, ik heb net rust in de tent gecreëerd” zegt Raas, maar hij heeft die zin nog niet uitgesproken of hij ziet de Raleigh-ploegleidersauto al claxonnerend door het peloton komen. Peter Post hangt half uit zijn auto. Er staat nog net geen schuim op zijn mond. Maar Post ziet er woest uit. “Waarom wordt er niet gereje govverdomme?!”
Jan Raas vloekt binnensmonds en schraapt zijn keel. Een grote fluim verlaat zijn mond. Post was natuurlijk een grote eikel, maar wel zijn baas. Zuchtend sprong Raas op zijn pedalen. Met Priem en Wellens in zijn rug, reed hij naar voren. Het was koers! De baas had het beslist.
Hinault had zich net laten afzakken naar de staart van het peloton. Zijn trouwe kompanen Le Guilloux en Arbes reden bij hem in de buurt. Net toen Hinault wilde afstappen om te plassen, merkte hij dat het tempo in de groep omhoog ging. Hinault strekte zich eens uit en keek uit boven de gekromde ruggen.
Quel imbécile ging daar nu het tempo verhogen? Hubert Arbes had het ook al gezien: “Çe sont les Hollandais, Bernard“. Hinault fronste zijn borstelige wenkbrauwen. Een forse Franse vloek galmde door het peloton.
Wat wilden die klotehollanders nu? Eerst het tempo verlagen en dan de boel op zijn kop rijden? De knokkels van Hinault werden langzaam wit. Hij omklemde zijn stuur en zette de vaart erin. Wie reed daar op kop? Raas zag hij. Hoe was dat nou mogelijk? En in zijn wiel de complete Raleigh-ploeg. Werd hij hier nu geflikt?
Toen Hinault juist de kop van het peloton bereikte, ging het mis bij Joop Zoetemelk. De Tourfavoriet reed lek en onmiddellijk verlaagde Raleigh het tempo. Hinault zag het gebeuren en greep zijn kans. Vlam! Daar ging hij.
Laat die Raleighs maar de ziekte krijgen. Niemand spot met Bernard Hinault.
Raas, Van der Velde, Kuiper, Van Vliet, Pollentier, Verlinden en Delcroix volgen de Fransman en komen samen op kop op de eerste kasseistroken. In een man-tegen-mangevecht haken steeds meer koplopers af. Hinault is sterk. Als hij achterom kijkt en hij ziet de bebrilde Raas, zet hij nog eens aan. Wat een nare vent, eerst het op een akkoordje gooien en me er dan bijna vanaf willen rijden. Hinault zet nog eens aan. Hij mag hier vandaag desnoods sterven maar Raas of één van die andere Raleighs gaat hier vandaag niet winnen.
Uiteindelijk komt Hinault alleen over de finish. Kuiper en Delcroix volgen van nabij. Joop Zoetemelk is er erger aan toe. Hij verliest enkele minuten. Raas en Priem zijn niet te spreken over Joop. De beiden Zeeuwen zijn in staat tot muiterij. Ze hadden Joop maar bang gevonden op de kasseien. Te weinig tempo, te weinig branie. Moesten ze met die bleke dweil nu de Tour gaan winnen?
Aan tafel moet Post al zijn ploegleiderscapaciteiten aanwenden om de renners tot rust te manen. Er werd nog net niet met bestek gegooid, maar veel scheelde dat niet.
Scheldend en tierend zitten vooral Raas en Priem aan tafel. De hoofdrolspeler Joop Zoetemelk ziet het onbewogen aan. Hij schuift zijn pasta en salade snel naar binnen en staat dan op. Hij gaat slapen. De Tour win je bed, denkt Joop.
Even is het stil aan tafel. Joop wordt nagekeken. Nu braken ze toch werkelijk het halve hotel af vanwege het zwakke rijden van de kopman, ging diezelfde kopman nu zomaar naar zijn kamer?
Raas snoof een keer en keek Post dreigend aan. “We gaan alleen nog voor etappes. Joop kan de pest krijgen, ik kom hier wel om geld te verdienen.” De hele tafel knikte instemmend. Ook de jonkies Van der Velde en Oosterbosch stemden toe. Post hield zijn mond. Als Raas een plan had, bracht je hem daar toch niet vanaf. Dan maar een paar etappes winnen. Daar was de firma vast ook blij mee, dacht Post.
- De gunfactor in het peloton: van groot belang - 03/11/2015
- De verhalen achter het systeem-Raleigh: Iedereen valt aan, iedereen verdedigt, maar wel winnen a.u.b. - 26/10/2015
- ‘Drank, vergeten schoenen en verdwenen renners’: Elro Snacks, de idealistische ploeg van een fanatieke liefhebber - 30/09/2015
Geef een reactie