Commerciëler krijg je de liefde niet. Cornelis Jamin uit Boxmeer zat om tafel met Joyce Hall(mark), hoe kunnen we de liefde nog verder uitbuiten, hij wilde nog meer mierzoete harten verkopen en zij wilde elke postbode een hernia bezorgen met heimelijk verstuurde liefdesbrieven. Met roze werd de eindconclusie omcirkeld: 14 februari is vanaf volgend jaar de dag van de liefde!
In het teken van deze dag van de liefde werd mij deze vraag voorgelegd: weet jij nog die eerste keer dat je verliefd was? Uiteraard weet ik dat nog, hoe kan ik dat vergeten. Alle realiteitszin was ik kwijt, logisch redeneren was onmogelijk, laat staan dat ik openstond voor andersdenkenden. Of ik terugverlang naar die verliefdheid? Nee, waarom zou ik. Laat ik wel wezen, ik houd van mijn vrouw, ik kan mij geen betere wensen, maar die verliefdheid ervaar ik elk jaar weer, daar heb ik mijn vrouw of 14 februari niet voor nodig… maar een fiets of een peloton renners met een fiets.
De koers van de vallende bladeren is zo veelzeggend. Met het vallen van de bladeren is het na Lombardije echt gedaan met de koers. Het lange wachten kan beginnen, jaar in, jaar uit. Dat de UCI juist hiervoor bedacht heeft dat er in Japan of China nog een koers verreden moet worden kan jou gestolen worden. Beihai-Qinzhou klinkt misschien als een erotische verrassing uit het verre oosten, maar kan niet op tegen een naam als Taaienberg of Col de la Colombière. Het is een moetje en sommige renners menen nog hun jaar goed te kunnen maken, maar noem de winnaar eens van de Tour of Guangxi van 2018? Ik moest het ook opzoeken.
Gedurende de winter hebben we nu al een aantal jaar Wout versus Mathieu. Je bent verliefd op de koers, verlangt naar Michel en José, maar niet tijdens het crossen door de modder. Slechts een uur koers volstaat niet, is jouw vrouw blij met één roos? Nee, ze wil een volle bos donkerrode rozen, voor minder doet ze het niet. Een uur koers is geen koers. De suprematie van Mathieu doet mij overigens wel verlangen naar het voorjaar, zou hij daar ook een keer komen vlammen? Zou hij Peter Sagan…?
Het voorjaar lijkt nog zover weg, maar met het nieuwjaar schiet alles ineens in gang. Zoals je vroeger op school vlinders in je buik kreeg door dat stiekeme briefje in je jaszak, zo raak je van slag als je op Procyclingstats ziet dat die de ene Dylan alweer wint, maar vooral die andere Dylan serieus mooie klasseringen noteert in Australië. Gaat dit voorjaar het voorjaar van Dylan van Baarle worden? Als hij deze lijn door kan trekken, dan gaan we nog van hem genieten op de Berendries of Bosberg, wanneer was ook alweer de Omloop?
Waar in het vroege voorjaar de renners over elkaar heen vallen bij de wasmand om voldoende laagjes kleding te bemachtigen, zo was het afgelopen weekend schrikken geblazen. Maar liefst 17 graden op de thermometer en menig amateurwielrenner zat met akelig witte benen in een korte broek op de fiets. Dat stiekeme liefdesbriefje van de basisschool was in je zak gestoken door Bernadien uit groep 8. En net als al deze wielrenners is ook zij op school gekomen in een in jouw ogen oogverblindend zomers truitje. Het voorjaar knalt in alle hevigheid uit zijn voegen. Was het maar alvast 2 maart.
- Hunkeren naar het voorjaar - 19/02/2019
- Roy Curvers gelukkig niet met pensioen - 29/08/2018
- De strijd van Greipel - 22/01/2018