Meesterknecht. Ooit moet iemand het woord voor Vic uitgevonden hebben. Vic Van Schil wás de meesterknecht. De man die zijn sterktes en zwaktes kende (hij had echt wel een goede SWOT-analyse van zichzelf gemaakt). Hij reed “in dienst”, op kop sleurend van het peloton. Gaten dichtend op zes ontsnapte vluchters. Tempo makend in de bergen. Het waren gouden jaren voor Vic. Ik denk dat ze wat afgelachen hebben in die ploeg van Merckx. Met Jos Spruyt, Martin Van Den Bossche, Julien Stevens, Guido Reybroeck. En ik vergeet er nog.
Na hun carrière bleven ze vrienden. Ze bleven samen fietsen, grappen en grollen.
Het is vandaag 22 april 1969. Vandaag wordt Luik-Bastenaken-Luik gereden. Merckx was in het voorjaar – om het zacht uit te drukken – sterk. Zijn ploeg was ongemeen goed, en hij had een nieuwe sportbestuurder (zo heette dat toen nog). Lomme Driessens zou Merckx gaan begeleiden. Op 19 maart had Merckx al Milaan-San Remo gewonnen. Hij was toen vijf jaar prof, en het was al zijn derde zege in Italië.
Elf dagen later was hij verbluffend: op zeventig kilometer voor Gentbrugge demarreerde Eddy. Tot wanhoop en verbijstering van Driessens. “Zijt ge zot geworden?” Neen, dus. Eddy Merckx won de Ronde van Vlaanderen met 5’36” voorsprong op Felice Gimondi. Parijs-Roubaix werd een week later een tegenvaller: Merckx raakte niet uit de omknelling van Flandria (Erik en Roger De Vlaeminck! Eric Leman!). Enfin: Walter Godefroot – Flandria, dus – won. En Eddy werd maar tweede.
En dan werd het dus 22 april. Merckx is alweer sterk. “Merckxiaans” is vanaf nu het woord om zijn daden te omschrijven. Op de piste van Rocourt wint hij Luik-Bastenaken-Luik. Al zijn concurrenten zijn murw gereden. Ze hebben een achterstand van 8’05”. Het zijn Bary Hoban, Eric Leman, Wim Schepers, Roger Swerts (een ploegmaat), Felice Gimondi, Frans Verbeeck, Herman Vanspringel, Willy in ’t Ven.
U mist iemand in de uitslag? Dat klopt. In het wiel van Merckx kwam Vic Van Schil over de streep. Hij stak een arm in de lucht, net als Eddy. Ze hadden samen honderd kilometer aan de kop gereden. Ze worden eerste en tweede. Op de oude televisiebeelden zie je Merckx net voor de aankomst nog even omkijken. Hij gunde Vic eigenlijk best wel de zege.
“Wat denk je”, had Eddy nog gevraagd. Vic antwoordde: “Niet lachen, hé”. Later, op televisie, kijkt hij terug op die dag. Hij zei, toen: “Als u valt, en u breekt uw been, dan draag ik u over de meet.” Let op de u-vorm. Vic was een meesterknecht. Hij werd netjes tweede. Zo hoorde het, vond hij.
1969 werd een memorabel jaar. Eerst was er nog het drama van Savona, met de snikkende Merckx en het legendarische radio-interview van Jan Wauters. Had Merckx nu écht doping genomen om die Giro te winnen? Neen, toch? Maar dan kwam de Tour, natuurlijk. Dat verhaal kennen we. Vic reed schitterend. Als meesterknecht. En hij werd 29ste.
Vic beleefde een prachttijd bij Eddy.
Tot het ging tegenzitten, in zijn “gewone” leven. Op 30 september 2009 stapte Vic moedeloos uit het leven. Eddy Merckx verloor een vriend.
communicatiearchitect. Hij groeide op in de gloriejaren van Eddy Merckx,
Freddy Maertens en Lucien Van Impe. Hij bereidt zich al jaren voor op zijn
eerste beklimming van de Ventoux. Grootste prestatie op de fiets: de ronde
van zijn dorp, koers voor veertienjarigen. Won toen zowel de bergprijs als de
puntentrui voor Wim, Marc, Hendrik en Linda. Favoriete boek: De Renner,
natuurlijk (17 keer gelezen). Te volgen op www.filiposselaer.be en via Twitter: @filiposselaer
- Het is stil in Wetteren - 27/03/2018
- Ze zijn daar! - 23/02/2017
- Lucien: Aux Champs-Elysées! - 18/07/2016