Wat leek het me tof om eens een koers van dichtbij mee te maken. Dat gehang voor die buis altijd, terwijl je in het lentezonnetje met je snufferd bovenop een voorjaarsklassieker kan staan. Nog toffer zou het zijn een heel weekend in een herberg langs het parcours te zitten. Dan maak je de hele opbouw mee: op vrijdag het aanslepen van de dranghekken en trainende ploegen in het wild, op zaterdag het hysterische gekrioel van de toerrijders en op de dag zelf vanachter het ontbijtbuffet wachten op de eerste helikoptergeluiden.
Toevallig hadden vriend W. en ik vorig jaar overnacht in Herberg De Mechelse Herder, bovenop de Schweiberg (of Kosberg). We sliepen in kamer Dalzicht en keken vanuit ons eigen raam een paar kilometer de berg af.
In de gelagkamer was ons oog gevallen op de muur vol wielerfoto’s van weleer, maar ook van minder lang geleden. De achtergrond van een groep renners in staande klim leek wel erg veel op de overkant van de weg. We zaten op de berg die 3x ‘genomen wordt’ tijdens de Amstel Gold Race.
En zo kwam het dat wij in september 2014 al boekten voor 17 tot 20 april 2015. Je moet het wel even timen natuurlijk.
Tot onze vreugde waren de weersvoorspellingen voor het weekend goed. De aanloop vanaf vrijdag was exact zoals ik gedacht had. Bij elke aanblik van een ploegleiderswagen met een groepje renners er vooruit snellend tegen het decor van het rustieke bronsgroen eikenhout raakte ik al in opperste staat van opwinding. Dranghekken op een kluitje in haarspeldbochten. Her en der de eenzame fietser kromgebogen tegen de wind met bierbuikje in rennerstenue.
De profrenners zouden de herberg 3 x passeren: 1 keer bergop (als ze 40 km in het uur zouden rijden om 12.30 uur) en 2 x bergaf (om 13.30 en 15.30 uur). Dat is het unieke en leuke van de AGR, dat je bijna overal langs het parcours kan blijven staan en de renners toch meerdere keren kan zien passeren.
De herberg werkte op de dag zelf met het concept AGR Arrangement: koffie met vlaai, consumptiebonnen, bbq, gratis parkeren, groot scherm en wifi. Klinkt goed, doen we erbij!
Het verschijnsel ‘daggasten in Limburg tijdens een koers’ moet je een keer meegemaakt hebben. Het geeft zoveel extra’s aan je koersbeleving.
Al tijdens het ontbijt werd de zoon van de herbergier met een grote kassala en een stapel strippenkaarten geïnstalleerd in de eetzaal. De eerste daggasten druppelden binnen. Terwijl we ons croissantje naar binnen propten, werd de bierpomp al opengegooid. Muziek van Frans Duits en L1 (Limburgse omroep) via de geluidsinstallatie schalde over het zonneterras. Het aantal daggasten was geraamd op een kleine 200. Ter vergelijking: de herberg heeft 16 kamers.
Op onze kamer zagen we dat L1 het voorstellen van de renners integraal en nonstop in herhaling uitzond. Wél moesten we het raam dichtdoen om de commentator te kunnen verstaan. Beneden zat de stemming er al zo goed in dat de barbecue werd aangestoken. Goed dat we dat nog even meekregen, want als we na vijven waren aan komen zetten met onze barbecue-bonnetjes hadden we zwaar achter het net gevist.
In de gelagkamer was er nog niets op het grote scherm te zien. Alle gasten vermaakten zich opperbest in de stralende lentezon op het terras. De samenstelling was heel divers. Veel mannen die vermoedelijk bij elkaar in een wielergroep zitten, hadden hun vrouwen meegebracht. Deze leken geen bijzondere belangstelling voor de koers te koesteren, maar wisten wel veel van vlaaisoorten.
Voor de eerste passage stonden we ruim op tijd klaar in de berm om alle politiemotoren, de Nijntjewagen en alle radio-, foto-, en tv motoren langs te zien komen. Het kopgroepje van zes ging zo hard bergop dat we niet konden zien wie het waren. Omdat de speakers op het terras op dat moment bezig waren met het nummer Van drinken krijg je dorst van Rowwen Hèze hebben we pas een tijd later kunnen achterhalen (via de inbegrepen gratis wifi) wie er op kop lagen. Zowel kopgroep als peloton werden gemist door twee wandeltypes onder de daggasten, die net even naar het toilet waren gegaan.
Nieuwe bierfusten werden aangesloten en op het grote scherm was de NOS bezig met de livereportage door Mart & Maarten. Een vrolijke meute hoorde het lachend aan en voorzag het commentaar van een zangerige subtekst. Buiten werd er gejoeld bij elke nieuwe rookwolk die van de vleesspiezen opsteeg en het zicht op het parcours ontnam.
Voor de derde passage zochten we een rustig plekje aan de bosrand, away from the maddening crowd. Geen idee van de samenstelling van kopgroep of peloton. Nadat de bezemambulances voorbij waren, liepen we nog een blokje om door de stille heuvels en weilanden. Af en toe steeg een flard getoeter op die nagalmde door het dal.
Als een donderslag bij heldere hemel waren bij terugkeer bijna alle auto’s van de parkeerwei verdwenen. De barbecue smeulde nog wat na maar was leeg, alsof een groep sprinkhanen langs was getrokken. Aan de bar zaten twee Belgen.
Op onze kamer keken we uit ons eigen raam de weg af naar beneden. Er lag een gympie op zijn kant in de berm. Via wifi vonden we de uitslag en het verloop van de race.
Het was een prachtige dag geweest.
Van dichtbij voelt soms eigenlijk als van ver af.
- Robert Robert Robert bedankt - 07/09/2024
- De Tour na week 1 - 09/07/2024
- De tand van Thymen - 20/05/2024