Vroeger was ik abonnee van Voetbal International. De rubriek Persoonlijk in dat blad vond ik ronduit geweldig. Al die voetballers van RKC, MVV, Telstar of Cambuur die mochten vertellen dat ze de braadworst van hun moeder zo lekker vonden. Dat Diego Maradona hun voorbeeld was. Of Osvaldo Ardiles. En dat het beste boek dat ze ooit lazen De ontvoering van Freddy Heineken was. Ik smulde ervan. Net als bij de Panini-plaatjesboeken vroeg ik me af: waarom bestaat dat niet met wielrenners?
Nu, een decennium of twee later, heb ik de kans om de rubriek Persoonlijk nieuw leven in te blazen. Met reden, want hoewel wij met hetiskoers.nl Jetse Bol al een paar jaar volgen, vroegen veel mensen ons afgelopen week wie die Bol eigenlijk is. Vandaar dat we hem aan u voorstellen – in 23 vragen.
Het woord is aan Jetse Bol.
Daarom begon ik ooit met wielrennen…
Als klein jongetje begon ik zoals de meeste polderjongetjes met schaatsen. Na het jeugdschaatsen ging ik door bij een echte club, maar omdat er in de zomer geen ijs ligt werd er dan gefietst en geskeelerd. Op mijn twaalfde begon ik ook met koersen en op mijn 15e stopte ik mijn schaatsen in het vet en ging de focus volledig op wielrennen. Wel leuk is dat ik met schaatsen in de Baanselectie heb gezeten met Koen Verweij, Jan Blokhuijsen, Pim Schipper en Simon Schouten. Jongens die het nu gemaakt hebben in het schaatsen.
Mijn mooiste wielermoment…
Mooiste wielermoment uit mijn eigen carrière moet eigenlijk momenten zijn. Deelname aan de Giro, finishen op de wielerbaan van Roubaix en nu de eerste week van de Vuelta zijn dingen waar ik trots op mag zijn. Maar zo zijn er nog wel meer. Bijvoorbeeld drie keer Olympia’s Tour winnen was ook speciaal (al is dat op een ander niveau, je moet het maar doen).
Deze koers wil ik ooit winnen…
Een droomkoers om te winnen is voor mij toch wel Roubaix, of Vlaanderen. Koersen waarvoor de kleine Jetse wielrenner wilde worden.
Van deze renner had ik een poster aan de muur…
Ik had de voltallige fotoset van Domo-Farm Frites stuk voor stuk op de muur geplakt. Ooit van een renner gekregen bij een finish van een koers (ik moet eens gaan uitzoeken welke, ik denk de Ronde van Nederland) in Hoorn. Tevens scoorde ik daar een petje van Alessio Bianchi en een bidon van Polti.
Met deze collega zou ik drie weken op vakantie kunnen gaan…
Ik ben nog nooit drie weken op vakantie geweest. Dat betekent dat je dus drie weken niet fietst? Wel ben ik toen ik twaalf was op de fiets van Avenhorn naar Cuenca (u weet wel, waar ik van de week virtuele leider was) gefietst. In vijf weken 3500 km, de mooiste vakantie ooit. Maar goed, doe maar Dennis van Winden, dan wordt het zeker wel lachen.
Dit is mijn held…
Helden zijn stipfiguren, maar voor Robert Gesink heb ik heel veel respect. Dat is voor mij de verpersoonlijking van No Te Rajes.
Toen ik 14 was…
behaalde ik mijn enige Nederlands kampioenschap. Tijdrijden in Zaltbommel.
Favoriete kinderserie
Ovide en zijn vriendjes. Ik roep nog steeds wel eens ‘’Kijk uit malloot, een kokosnoot’’.
Favoriete volwassenenserie
Dat is moeilijk, er is tegenwoordig zo’n groot aanbod. Natuurlijk vond ik Breaking Bad, House of Cards en al de rest vet. Maar van eigen bodem vind ik dat ook van Penoza en Hollands Hoop.
Favoriete sport naast het wielrennen
Voetbal. Ik heb echt een databaseuitslagenfetisj (schitterend woord, red.). Er wordt gewoon elke dag gevoetbald. Ook bijvoorbeeld met kerstmis in verre landen. Ik ben dol op een website als soccerway. Lekker op clubs en spelers klikken. Ik verwonder mij erover hoeveel Brazilianen en Argentijnen er rond de wereld spelen. Ook gewoon in onveilige landen als Syrië. Ik vraag me dan af hoe dat soort jongens daar terechtkomt. Ook kijk ik natuurlijk graag naar veldrijden en Schaatsen.
Favoriete sporter aller tijden
Heb ik niet. Heb bewondering voor velen. Maar de idolen blijken later toch niet zo’n spatzuiver geweten te hebben.
Daarom houd ik zo van AZ…
26-08-2000 bezocht ik in de toenmalige thuishaven de Alkmaarderhout voor het eerst een wedstrijd van AZ. De lokale trots versloeg het inmiddels ter ziele gegane RBC met 3-0. Ik was meteen verkocht en verknocht aan de sfeer van dat halfbakken stadionnetje. Een paar weken later was ik er getuige van hoe het stadion ontplofte na een 3-2 zege op het ‘’grote’’ Ajax. AZ is mijn club.
Waar je me wakker voor mag maken…
De dopingcontrole, want die mag ik niet missen, voor de rest wil ik adviseren: laat mij maar slapen (o ja, en in het geval van brand is het wel evident).
Favoriete boek
Ik lees graag maar heb geen beste boek. Daarvoor ben ik te literair onderlegd denk ik. Of je kan gewoon zeggen dat ik snel vergeet wat ik gelezen heb.
Beste film is Snatch. Het zal vast niet de beste film ooit gemaakt zijn, maar het is by far de film die ik het vaakst gezien heb. Ik gok op een keer of 25. Dit jaar overigens nog niet. Op de volgende rustdag maar doen – als jullie wat minder vragen sturen ;)
Favoriete liedje
Ook een mooiste liedje heb ik niet, want mijn smaak verandert met de dag. Ik luister alles bij vlagen. Momenteel zit ik in een jazzperiode omdat dat lekker rustig is met al die hectiek van de Vuelta. Maar mijn muzieksmaak is breed. Erg breed.
De laatste keer dat ik de slappe lach had…
De laatste keer slappe lach kan ik niet precies voor de geest halen, maar ik denk dat het vorig jaar bij De Rijke zal zijn geweest. Daar heb ik een hoop lol beleefd. Mooiste momenten waren de uren in de auto met Wouter Mol en Ike Groen. Drie West-Friese jongens en een thermoskan koffie. Mooie tijd.
De laatste keer dat ik huilde…
De laatste keer emotioneel was denk ik toen ik mijn vrouw voor het eerst in haar trouwjurk zag. Ik stond met mijn rug naar haar toe haar op te wachten. Toen ik mij omdraaide was dat even een mooi emotioneel moment. Ik heb toen uit blijdschap een traan gelaten.
Als ik Zomergast word laat ik zeker dit tv-fragment zien
De gouden medaille van Steven Bradbury op de Olympische Spelen van Salt Lake City 2002. Een echt geval van No Te Rajes.
Ik wil ooit nog…
Milaan-Sanremo en de Tour rijden. Verder zou ik graag Zuid-Amerika door willen fietsen en een bezoek aan Oceanië brengen (enige werelddeel dat nog ontbreekt voor mij).
Over vijf jaar…
ben ik hopelijk nog steeds zo gelukkig als nu.
De Vuelta is…
warm en nog lang.
Dit moet iedereen weten…
Ik waardeer al jullie support, en vooral de groeten aan iedereen met een No Te Rajes-shirt. Mede dankzij jullie kan ik zo schitteren.
