Een klein kruisje. Denkbeeldig een krabbel op bladzijde 153. Dat gebeurde er in het hoofd van Joris Nieuwenhuis toen hij voor het eerst door het roadbook van de 107e editie van de Tour de France bladerde. Etappe 14. Niet alleen een goede etappe voor Team Sunweb. Ook voor hemzelf.
Spanning. Zenuwen zelfs. Nog meer focus. Als een gitarist die het podium opstapte met het besef dat hij naast het bespelen van de ritmegitaar vandaag ook een solo zou mogen weggeven. Wellicht.
Aan het front. Vanaf de start van ’t optreden, het begin van de koers. Ploeggenoot Cees Bol sprintte weg. Casper Pedersen ging ook. Joris hoopte dat er meer renners zouden springen. Hopen dat er een grote groep zou ontstaan. Al zijn vezels in z’n lijf stonden op spanning. Als een pas gestemde gitaar. Klaar om een nummertje mee te spelen.
Helaas, Bora-Hansgrohe wilde controleren. De ploeg van Peter Sagan stond geen rock ’n roll toe. Bol en Pedersen lieten zich op commando terugzakken.
Een soundcheck was het. Meer niet.
Foto: Cor Vos | Team Sunweb
Na de tussensprint stonden de Col du Béal en de Côte de Courreau op de setlist. Joris koerste slim. Aan de voet van de klimmetjes zat hij voorin. Hield stug zijn ritme vast. Op de top vond hij zichzelf midden in het peloton terug.Uit de wind. Goed eten. Blijven drinken. Op z’n tijd een ijszak in de nek. En door. Joris haalde zeven bidons. Deelde ze uit.
Even later: “can I have a bottle?”
Hetzelfde liedje, Gewoon nog een keer. Joris terug naar de auto van ploegleider Reef. “Marc, Seven bottles, please”.
Warm was het. De warmste dag tot nu.
De veertiende etappe had snelheid. Flow. Een stuwend ritme. Een pulserende opbouw naar een spetterende finale. Joris bracht zijn ploeggenoten naar voren. Tot aan de voet van de op een na laatste klim, de Côte de la Duchère. Hirschi. Benoot. Kragh Andersen. heel team Sunweb zat van voren. Ze scheerden over rotondes, schoten vlak langs het vele straatmeubilair. Team Sunweb bleef van voren. Ze waren er nog allemaal. Kicken. Een stoot adrenaline door de aderen. Team Sunweb op het hoofdpodium. Nu wilde niemand meer afgeven. Nu moesten ze wel gaan.
I can go with the flow
Do you believe it in your head?
It’s so safe to play along
Little soldiers in a row
Tiesj Benoot gaf de eerste solo. Gierend ging hij door de aflopende bochten. Als een jankende gitaar. Iedereen die een poging deed om het duel met Tiesj op te zoeken werd zo goed mogelijk afgestopt. Even het podium voor Tiesj alleen. Het publiek werd uitzinnig. Een tunnel van kabaal. Oorverdovend gegil. Gefilterd door duizenden mondkapjes.
Nog een toegift. Marc Hirschi sprong weg. De koning van de solo. Hard en heftig. Maximale decibellen. Snerpend gitaarspel, stervend in schoonheid.
Joris zat op zijn limiet. Ramde zo’n 400 watt weg. Bijna 6 watt per kilo. Gaf nog eens alles. Kwam naar voren. Bleef van voren. Bleef rammen, bleef gaan.
Nog 3 kilometer.
Do you believe it in your head?
I can go with the flow
But don’t say it doesn’t matter anymore
I can go with the flow
Do you believe it in your head?
Het publiek in Lyon wilde meer. Het publiek kreeg meer. Een nieuwe song met absolute hitpotentie. Gebracht door Søren Kragh Anderson. Perfect uitgevoerd. Maar op een afgeschermd parcours. Een ‘hidden song’, alleen zichtbaar voor het tv-publiek. Klaar voor de hitlijsten.
De ‘kraghpatser’ stal de show en won.
Wat een optreden!
Zo’n bandje waar de meeste poprecensenten vooraf hooguit een klein kruisje achter zetten. En dan iedereen wegspelen. Zonder kapsones. Virtuoos.
Team Sunweb, tot nu toe de verrassing van het festival.
Met Joris op de ritmegitaar!
DAGELIJKSE UPDATE – Joris Nieuwenhuis (24) debuteert voor Sunweb in de Tour de France van 2020, als belangrijke schakel in de lead-out van sprinter Cees Bol. Iedere dag zoekt Bort Hartog even contact met Joris om zijn belevenissen van die dag te horen. En omdat Joris vaak muziek in zijn hoofd heeft, vraagt Bort hem ook naar zijn song van de dag! De playlist die zo langzaam ontstaat, kun je hieronder vinden of via deze link.