Site pictogram HET IS KOERS!

Jurgen op zijn Cruijffs

Tim Vuylsteke

Jurgen Van den Broeck‘Als je bij elke tegenslag blijft stilstaan, dan is je leven voorbij voor je het weet. Dat is in de koers ook zo.’ Voor veel wielerfans is het wellicht een verrassing dat de meest wijze woorden van de eerste Tourweek uit de mond van de vaak wat media-onhandige Jurgen Van den Broeck komen. Hij bedoelt dat je vooruit moet kijken, en dat pech hier soms zorgt voor nieuwe kansen daar.

Eigenlijk is deze uitspraak gewoon een variatie op de überquote van Johan Cruijff: ‘Elk nadeel heb z’n voordeel’. Doodsimpel maar briljant. Op het randje van een cliché, en net daarom ontegensprekelijk juist.

Waarheden als koeien zijn doorgaans ruim toepasbaar, maar deze is dat dit jaar nog net iets meer, met al die renners die de Tour missen of er uitgevallen zijn. Voor wie droomt van een trui of ereplaats in Parijs en nu al weet dat het voorlopig bij een droom zal blijven, is er alweer een jaar voorbij. Alweer een kans weg in een carrière die er hooguit een aantal (vijf? zes? acht? hoeveel jaar kun je de Tour op topniveau rijden?) biedt. Maar zo mogen de getroffen renners dus niet denken. Als ze niet te lang treuren om hun verloren geluk en meteen voor een nieuw doel gaan, wachten hen ongetwijfeld nog schitterende resultaten.

Wat is er trouwens mooier dan terugvechten na een ontgoocheling, dan winnen na een tegenslag? Armstrong die eerst kanker overwon en daarna heerste in de Tour (we vergeten even de doping), Museeuw die twee keer bijna dood was en daarna nog evenveel keer Parijs-Roubaix won (we vergeten even de doping), Cancellara die viel in de Ronde en daarna zeven dagen geel droeg. Het zijn die prestaties waarover de journalisten het liefst schrijven. Als Wiggins straks de Tour wint, rekent hij tegelijk af met de wankers die beweren dat hij het enkel in korte rittenkoersen kan, met zijn rot-Tour van 2010 en zijn sleutelbeenbreuk van vorig jaar. Koers is veel meer dan zo snel mogelijk van A naar B rijden, koers is theater: in elke wedstrijd rijden evenveel verhalen als renners mee.

Eigenlijk moet Van den Broeck niet zeuren – een topvijfplaats is nog perfect haalbaar. Nee, dan hebben veel van zijn collega’s het slechter getroffen: Martin, Sanchez, Poels, Hesjedal, Freire, Kittel, de Rabo’s… ja, zelfs Contador en de Schlecks. Geen van deze ongelukskinderen moet echter wanhopen. Als straks een Tour-pechvogel een andere topkoers wint, dan barsten de sportkaternen uit hun voegen. ‘Een heroïsche wederopstanding’, zullen ze koppen.

Komaan, gevallen vrienden, ga ervoor!

Laatste berichten van Tim Vuylsteke (alles zien)
Mobiele versie afsluiten