In Haarlem is al menig #hikritten verreden en sinds dit jaar worden deze activiteiten georganiseerd onder de naam Koers & Koffie. Deelnemer van het eerste uur Matthijs Wind schrijft er over:

Met de officieuze zomerstop in het verschiet is het tijd de balans op te maken na de eerste negentien Koers en Koffie ritten. Dit verhaal moet wel beginnen met de wegkapitein der wegkapiteinen Peter. Niet alleen is hij ‘the leader of the pack’ op het asfalt of op de door hem zo geliefde steentjes, nee, hij is ook het volstrekt legale motortje in het frame van onze Facebookpagina en als organisator van de ritten. Stabiel op kop van het peloton, met zijn handen op het stuur en het hoofd een beetje scheef, leidt hij, grotendeels zwijgend, als een wijs patron de weg over ’s Heeren wegen.

Dat zijn fietsbroek aan slijtage onderhevig is heeft Zjon vorige week weinig subtiel kenbaar gemaakt. Maar het is hem vergeven. Het vereist meer om een groot leider ten val te brengen. De net al genoemde Zjon ‘Brookszadeltasje’ van Rooijen is een andere vaste kracht geworden van de zondagochtend-ploeg. Als enige fietser met een stalen frame blijkt hij ook over een stalen wilskracht te beschikken want wanneer het te snel gaat zwijgt Zjon (die bij een gemiddelde van 28, 29 best van een praatje houdt), richt de blik strak naar voeren en trapt zijn stalen ros zonder ogenschijnlijke problemen naar zijn voorganger.

koerskoffie1De snelheid die Zjon met alle macht bij elkaar trapt, doet voor Chris aan als kinderspel. Zijn bijnaam ‘Koning van de Polderbaan’ verkreeg hij toen hij, terwijl de groep met een gemiddelde van 42 kilometer per uur het fietspad parallel aan de polderbaan aanving, er vandoor spurtte en met een snelheid van boven de 50 en iedereen uit zijn wiel reed. D’r op en d’r over heet dat in goed Nederlands. Als een van de laatsten naast de Polderbaan moet Frank lossen en zag zo het groene Sportfultruitje van Chris langzaam verworden tot een klein doperwtje in de verte.

Frank is de trainer van het stel die niet alleen op zondag zijn rondjes met de grote jongens draait maar doordeweeks ook de jeugd van Haarlem traint. Als over twintig jaar een man, die ooit begon bij H.S.V. De Kampioen, als eerste tijdens de Tour de France op de Mont Ventoux bovenkomt kan Frank zeggen dat hij deel uit maakt van dit succes. Met het oog op die toekomst gaat Frank eind deze maand voor het eerst zelf de Ventoux op om zijn pupillen in Haarlem er over te kunnen vertellen.

koerskoffie2Zoals geluk alleen kan bestaan naast ongeluk en vreugde alleen kan worden ervaren naast verdriet, zo kan aanwezigheid alleen worden gevoeld naar afwezigheid. Vaker afwezig dan aanwezig was Jan-Willem die samen met Peter de Koers en Koffie ritten hun smoel hebben gegeven. Uit het oog is echter niet uit het hart. De naam van Jan-Willem valt elke zondag wel een keer. Want de redenen voor zijn afwezigheid zijn legio maar allemaal valide. Blessure, fixedgearcup-achtige dingen en zijn werk voor de KNWU.

Net als in de echte koers hebben ook wij motards onder ons. Met dat verschil dat ze gewoon mee trappen en niet op een motor zitten. Gerard en Wilfred trappen zo makkelijk de kilometers weg dat het haast intimiderend wordt. Terwijl de rest voorzichtig het eerste bloed begint op te hoesten schakelen de heren nog een tandje bij. Gedragen door de slipstream en vechtend tegen de tranen stuwen zij het peloton tot ongelooflijke hoogte.

Een inmiddels vaste klant van onze koers die op ongeveer de helft van de afspraken was is Yorick. Hij steelt de show als het gaat om wieler-esthetiek. Een zwart rode Jan Janssen Sonic met een zwart rode outfit. Soigneurpetje op met de klep naar beneden en een bescheiden maar daardoor o zo stijlvolle zwarte zonnebril. Zijn niet geschoren benen geven hem het karakter mee van een renner die zijn eigen plan trekt en verder wars is van conventies. De kilometervreter van de zondagochtend bewandelt zijn eigen pad.

Over stijl gesproken, na Pantani is er maar een iemand die wegkomt met het dragen van een bandana onder de fietshelm en dat is Roel, ons fietsende drielandenpunt. Bij elk heuveltje, een stevige drempel is al voldoende, stijgt zijn licht gekromde lijf op uit zijn zadel om zo, met de benen in een klassieke ‘O’ vorm de berg aan te vallen en op te vreten. Gelukkig is hij weer terug na een korte absentie door de vakantie op Corsica en het is te hopen dat ook zijn vriendin, die een onfortuinlijke val maakte, vaker meekomt.

Want aan vrouwen ontbrak het nog al eens in de vroege lente en de natte zomer. Lonneke sloot een paar keer aan en liet zien dat een slijmbeursontsteking in de voet geen beletsel hoeft te zijn om hard te rijden. Rijden met pijn, dat wel, maar wel heel hard rijden met pijn.

koerskoffie3Ria fietste mee net als Esmé, Inge, Renkse en Mirjam. En gelukkig weten steeds meer dames de weg naar Cleeff te vinden op de zondagochtend. En natuurlijk waren er de vele mannen wiens naam ik niet onthouden heb omdat ik te druk bezig was met het opnemen van de sfeer, het inademen van de energie. Zonder al deze mannen en vrouwen zouden de zondagen van een heel ander allooi zijn geweest.

Het zullen loze zondagen worden tijdens de zomerstop. Tim Krabbé schreef over de leegheid van de levens van niet-renners die hij zag zitten op een terras in Frankrijk. Mij treft dit gevoel wanneer ik denk aan de mensen die op zondag uitslapen en zo missen wat wij, fietsers, missen. Met een groep, met een kater of nuchter, door weer en wind de wegen aanvallen. De kilometers in de vorm van stroken asfalt en stenen aan je voorbij zien trekken en te weten dat dát de plek is waar je hoort te zijn.

Fijne zomer allemaal!

Voor toekomstige data, foto’s uit de nog niet zo oude doos en dergelijke: facebook.com/koersenkoffie

Bas Van Eijk
Laatste berichten van Bas Van Eijk (alles zien)