De eerste schriftelijke overleveringen van het woord ‘wielerpurist’ zijn door taalwetenschappers gevonden in de donkere krochten van het internet, meer bepaald op een sinistere Nederlands wielerblog die enkel door een kransje fanatiekelingen wordt bezocht. In het desbetreffende online manuscript werd de wielerpurist met een zeker dedain met de grond gelijk gemaakt. De tegenreacties waren niet van de poes. Een hele polemiek was geboren, maar intussen was het begrip ‘wielerpurist’ wel wijd verbreid geraakt. En staat het woord ‘wielerpurist’ zoals u hieronder al kan merken gewoon in Van Dale.
Wie·ler·pu·rist (de; m; meervoud: wielerpuristen)
1. wielerliefhebber die supportert voor vrijwel onbekende renners en hen kwalificeert als culthelden hoewel ze geen deuk in een pakje gesmolten boter fietsen, net als hij koersen cultiveert waar niemand naar kijkt behalve hijzelf en zijn soortgenoten.
De wielerpurist, u herkent ze aan het Benoît Salmonpetje, aan het feit dat ze koers volgen op de radio want veel authentieker of aan hun pronobriefje waar nooit een renner op staat wiens rugnummer eindigt met een 1. En bovenal moet de Ronde van Emilië hoger ingeschat worden dan de Ronde van Lombardije. Al zijn er stromingen binnen het wielpurisme die vinden dat de Ronde van Emilië nog steeds vervaagt bij de Coppa Sabatini. Het ideaalbeeld van een renner voor de wielerpurist valt niet eenduidig te beschrijven, maar het is in de meeste gevallen een renner die goed uit de voeten kan op lastige parcoursen, zijn streng trekt in de Italiaanse eendagswedstrijden en aan het eind nog een sprint in de benen heeft. Een geboren outsider. Een welklinkende naam is mooi meegenomen, maar is niet noodzakelijk. Bovenal mogen ze niet te bekend zijn. Liefst geen Nederlander of Belg. Een Fries of Waal kan mits goede motivering. Beter is een Zuid-Europeaan, een Baltisch renner of een Sloveen.
Het begrip ‘wielerpurist’ is zelfs zo gangbaar geworden dat er een verkiezing voor renner van het jaar is uitgeschreven door dit aparte ras mensen. Mensen? Jawel, er is nog steeds geen wetenschappelijk onderzoek dat het tegendeel heeft bewezen. De Leren Zeem oftewel de onderscheiding voor de renner die het meest in de gratie valt bij de wielerpuristen. Alvorens u de tien genomineerde namen te geven, toch ook nog even stilstaan bij de ongelukkigen die niet genomineerd zijn voor de Leren Zeem. Zij die het om diverse redenen bij de wielerpurist hebben verkorven.
- Tanel Kangert: Te goed
- Peter Stetina: pronoleed
- Mauro Finetto: Vini Fantini
- Volodymir Gustov: gestopt
- Diego Ulissi: mainstream
- Jetse Bol: voorspelbaar
Zoals u ziet zijn de criteria niet mals, om in de gunst te vallen van de wielerpurist dienen renners tegelijkertijd aan meerdere voorwaarden te voldoen. Desondanks hebben er zich toch nog tien renners weten te kwalificeren voor de shortlist van de Leren Zeem 2013: