Lieuwe Westra won solo de regenachtige laatste etappe in de Ronde van Catalonië. Dat vond ik het hoogtepunt van Gent-Wevelgem.
Meestal vind ik wielrennen kijken en zeer bevredigende bezigheid, maar vandaag werd ik er goed chagrijnig van. Om twee redenen. Ten eerste: de valpartijen. Ik weet dat sommige semi-liefhebbers wielerwedstrijden alleen spannend vinden als er gevallen wordt, maar ik ben niet zo’n masochist. Ik vind renners uitsluitend leuk als ze op hun fiets zitten. Ik word zenuwachtig van mannen die op de weg zitten, of erger nog, liggen. Ik begrijp dat de intelligente Engelsman Ian Stannard over een flinke dosis historisch besef beschikt, en alle referenties aan de Eerste Wereldoorlog hem niet ontgaan zijn, maar van mij had het niet gehoeven, die scène waarin hij in een greppel ging liggen wachten tot de oorlog voorbij was. En als hij nou het enige slachtoffer was… maar nee, de wegen tussen Deinze en Wevelgem lagen bezaaid met topsprinters, klasbakken en neergemaaide pelotonvulling. Ik zag ze helemaal voor me, de wachtkamers van de ziekenhuizen langs de route, vol gedesillusioneerde renners met pijnlijke botten en ontvelde ledematen…
Bah.
En dan waren er ook nog die camera’s in de ploegleiderswagens. Daar heb ik maar één woord voor: ontluisterend. Die oortjes maken de koers er misschien niet spannender op, maar op zich hadden ze wel iets spannends: wat voor geheime informatie werd daar doorgegeven? Welke vuile plannetjes werden er gesmeed, welke vieze moppen getapt? Nou ja, nu weten we het dus. Ploegleiders zeggen dingen als: ‘Allemaal naar voren, er komt een klim aan.’ En: ‘Laat de andere ploegen het werk maar doen.’ En: ‘Als jullie nu niet aanvallen, winnen we sowieso niet.’ Nondedju, ik mag toch hopen dat die renners dat zelf ook wel snappen? Dat lijkt me vrij basaal koersinzicht. Of heb ik hun professionaliteit al die jaren overschat?
Dramatisch. Wat had ík een slechte dag vandaag.
Degenkolb won, in een meesterlijke sprint. Mooi was dat. Ja, dat wel. Ik wou dat ik alleen die laatste vijf meters had gezien. En dat is voor het eerst.
Schreef onder meeer:
- Terug naar Namen - 20/12/2020
- Als een reiger over de toppen - 24/10/2020
- Muziek in de benen - 23/10/2020