Ik ben een vrouw. Een van mijn favoriete bezigheden is naar wielrennen kijken. De afgelopen tien jaar heb ik bijna alle wielerwedstrijden gezien die op tv uitgezonden werden. Ook zit ik regelmatig met vrienden op een terrasje, waar ik vaak bier drink, maar ook weleens wijn, of iets wat ik normaal nooit drink maar waar ik net op dat moment toevallig zin in heb, appelsap of zo.
Frits Barend zei op Radio 1 dat vrouwen niet van wielrennen houden. Vrouwen die wel van wielrennen houden reageerden daar verbijsterd en verontwaardigd op, eigenlijk zoals mensen meestal reageren als hun bestaan wordt ontkend. We kunnen dus concluderen dat Frits Barend heel wat vrouwen over het hoofd heeft gezien en daarmee voor het hoofd heeft gestoten. Nu was er ook een ‘schrijver, creative director en sportfan’ genaamd Arnan Samson die naar aanleiding van de opmerking van Frits Barend op zijn blog beweerde dat de wielrennerij vrouwen te weinig commercieel betrekt. ‘Als ze dan toch de ploegentactieken niet snappen of lastig vinden te doorgronden, zorg er dan voor dat het oog geprikkeld wordt.’
Nu zaten er natuurlijk direct allemaal marketingmensen van wielerploegen met de handen in het haar, want wat wil dat vrouwenoog dan precies zien? Gelukkig weet Samson dat: vrouwen worden geprikkeld door afbeeldingen van mooie mannen, het liefst op een billboard in een parfumreclame. Of, om heel precies te zijn: ‘Bauke Mollema, in een strak pak, gefotografeerd in mooi licht, met een mysterieuze mooie dame op de achtergrond, die de nieuwste Armani-geur aanprijst, en prijkt op alle abri’s in Nederland
Ik smeet woedend een pump naar mijn computerscherm. (Die moest ik overigens eerst zoeken, want meestal draag ik gympen.) Wát?! De oren van Bauke Mollema fotoshoppen?! Was Samson nou helemaal belatafeld?! Ik dacht meteen aan Edwin van der Sar, want wat was die man populair onder vrouwen (én mannen), oren en al. Veel mensen beschikken juist over die prachtige eigenschap dat ze helemaal wild kunnen worden van ‘imperfecties’, want die maken iemand uniek, authentiek, en daarom zo perfect. Zou ik Bauke Mollema wel herkennen als hij op een billboard opeens de oren van George Clooney had? Maar dan maakt Samson het goed door ons een haast ontroerend, intens romantisch beeld voor te schotelen van de effecten van die reclames: ‘En dan zit deze zomer het vrouwelijk volk massaal voor de buis naar die man te kijken van de parfumfoto’s, kunnen hun mannen tegelijkertijd uitleggen hoe wielrennen werkt en zitten ze het jaar daarna vanuit eigen interesse te kijken…’
Gelukkig, vrouwelijk volk, onze redding is nabij! In de vorm van parfumreclames vol mannelijk schoon en geduldige echtgenoten die ons zullen inwijden in de wondere wereld van het wielrennen! En niet getreurd, zelfs die ondoorgrondelijke ploegentactieken (hogere wiskunde behalve voor een mannenbrein!) zullen wij vrouwen begrijpen! (Vrijgezellen, wees niet bang! De NOS en Sporza huren het hele wielerseizoen mannen in om u continu bij te praten over het koersverloop!)
Waarom moet er opeens onderscheid gemaakt worden tussen mannen en vrouwen als het over bier en sport gaat? Waarom doet niemand dat ooit bij appelsap? Je kunt zeggen dat vrouwen niet van wielrennen of van bier houden, en dan zég je kennelijk iets. Maar op de radio roepen dat vrouwen niet van appelsap houden, doet – tot mijn grote teleurstelling – helemaal niemand.
Eigenlijk, beste Frits en Arnan, is wielrennen kijken zoiets als breien. Het is niet zo ingewikkeld als het lijkt, maar om er plezier aan te beleven, moet het je wel interesseren. Of het een man of een vrouw is die er plezier aan beleeft, interesseert niemand. Wie wil breien, verdiept zich erin en gaat breien. Zeggen dat mannen niet van breien houden, levert alleen maar boze reacties van breiende mannen op en is bovendien volkomen irrelevant. Zeggen dat meer mannen zich moeten gaan interesseren voor breien (bijvoorbeeld door middel van mooie billboards vol gefotoshopte vrouwen in gebreide bloemenbikini’s met mysterieuze mannen erachter), zodat ze daarna naast hun vrouw op de bank kunnen zitten om het te leren, is… ach, deze zin hoef ik niet eens meer af te maken, toch?
Schreef onder meeer:
- Terug naar Namen - 20/12/2020
- Als een reiger over de toppen - 24/10/2020
- Muziek in de benen - 23/10/2020