Site pictogram HET IS KOERS!

Met het oog van de kenner, deel 2

Filip Osselaer

De Tour is thuis. We moeten rennen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan. Een andere keer misschien, dan blijven we vast slapen. Maar nu moet ik weer conclusies trekken, voorzichtig nieuwe tendenzen ontdekken en luisteren naar verhalen uit de koers. Ik deed dat alweer in samenwerking met een wielerkenner pur sang en tegelijk mijn beste vriend: mezelf.

Ik hoor dit:

  1. Tim Wellens meldt me dat hij zijn benen niet voelt. “Meer nog, Filip”, zei hij. “Ik heb gewoon geen benen. Oké, ze zeggen op televisie dan wel mooi dat het ‘Jonge Benen’ zijn, en ze maken daar dan wel een driedelig reeks van, met een leuk sfeermuziekje erronder, en geintjes en gelach en jongemannenpraat met Louis Vervaeke en Sean De Bie. Maar die benen? Ik zie ze niet. Aanvallen op de Muur van Hoei als je al drie minuten achterop rijdt aan de voet, dat heeft weinig zin, Filip. Neem dat van mij aan.”
  2. En, zegt Tim. “Ik pas mijn plannen aan. Ik was gestart om 57ste te worden in Parijs. Ik schuif wat met mijn doelstellingen. Een 137ste plaats is nu mijn doel. Ik wil ook nog scoren in drie bergritten, waar een plaats in de top 90 tot de mogelijkheden behoort.”
  3. Alle voorafgeschreven scenario’s horen waar ze eigenlijk altijd thuishoren: in de prullenmand. Dat blijft zo, ook na de doortocht door België.
  4. Ik kan geen rotonde (Vlaams: rond punt) meer zien. Mijn maatje gaat daarmee akkoord.
  5. Op Greg Van Avermaet kunt u de klok blijven gelijkstellen. Greg is ook deze zomer een geruststellende factor. Hij wordt gewoon weer netjes vierde.
  6. De wegen in Wallonië lagen er gisteren trouwens verdacht mooi bij.
  7. Ik en ik werden behoorlijk moe van al dat geval en geschuur over dat asfalt. We voelden de pijn door het scherm heen. “Weet je nog”, zei ik tegen mezelf, “vorige week bij dat partijtje beachvolley? Toen je in dat mulle zand op je dij viel? En hoe dat pijn deed?” “Ja”, zei ik tegen mezelf. Kun je je de renners voorstellen, hoe dat voelt. En hoe dat ’s anderendaags voelt bij het ontwaken? En dan over die kasseien? Mijn vriend en ik vatten het zo samen: “De pijn van het zijn.”
  8. Dus Lars Boom wint de tijdrit niet, hij rijdt minuten achter Nibali in de waaieretappe, en doet het ook niet op de kasseien. Lars is ziek, of toch niet? Vraagt Renaat: “En, Lars? Heb je je huiswerk gemaak?”
  9. Is afzien het levensdoel van Laurens ten Dam? Het ziet er zo naar uit. Maar, zegt hij: “Zolang ik in de koers zit, zit ik in de koers.’ Opgeven en toch arriveren. Dat is Laurens. Het kan niet anders dat Laurens na zijn carrière een nieuwe roeping vindt in het lezingencircuit. Ik ga in ieder geval luisteren. Dan vertelt hij zeker hoe mooi zijn vlees gesneden werd door Sep en zijn ploegmaats.
  10. Stijn Devolder heeft nu nog meer spijt van zijn enthousiasme om aan de Tour deel te nemen. Hij beslist om het nog vijf dagen vol te houden in de staart van het peloton (als het kan: na de staart van het peloton).
  11. “Een secondenspel”: Tony Martin kan dat niet meer horen, laat hij me weten in Hoei.
  12. “Een secondenspel”: Tony Martin vindt dat zalig, laat hij me weten vanuit Cambrai.
  13. Peter Sagan heeft er zin in. Hij wil ronddraaien. Wij denken dat een interview zich opdringt. Door Dione, in haar bolletjesjurk. Ik kijk. Zeker weten!
  14. Jurgen Van den Broeck laat weten dat de stage op de Sierra Nevada almaar vlotter verloopt. Hij is nog niet gevallen. En, voegt hij er via Twitter, nijdig aan toe: “In de Tour reed ik zomaar top 5.”
  15. Hoe het met Tom Boonen is? Goed. http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/cnt/dmf20150706_01764307
  16. Koers is de hardste sport.
  17. Koers is de mooiste sport.
  18. En we moeten nog bijna drie weken gaan.
  19. Ik ben nu al doodop.
  20. Maar de benen voelen goed.
Laatste berichten van Filip Osselaer (alles zien)
Mobiele versie afsluiten