Vorig jaar kreeg ik een Merida mountainbike ter beschikking om te testen. Sindsdien heb ik er plezier in zoveel mogelijk verschillende mtb-routes te verkennen, te beginnen in mijn directe omgeving. Gek genoeg was ik nog niet eerder op het mtb-parcours van Leersum geweest, hoewel dat maar een halfuurtje van mijn woonplaats ligt.
Eerder reed ik in Zeist en Lage Vuursche. Vooral Zeist sprak me aan, dankzij de fijne korte klimmetjes en het afwisselende karakter van de track. Iedereen die ik daarover sprak, vertelde me dat ik Leersum en Amerongen dan ook wel zou kunnen waarderen. Boy, were they right!
Samen met twee ervaren mountainbikers toog ik op een zondagochtend naar Leersum. Het was droog, al had het ‘s nachts nog flink geplensd. Op de parkeerplaats in Leersum troffen we al een hele horde hongerige mtb’ers.
Het eerste deel van de track was al behoorlijk pittig. In het eerste serieuze afdalinkje voelde ik mijn achterwiel al onder me uitglippen; een remactie en een voetje aan de grond voorkwamen een botsing met een knappe eik. Ik vervolgde mijn weg iets voorzichtiger; op een paar diepe modderplassen na was het prima doorfietsen.
Na het eerste deel vertelden mijn fietsmaten dat het ergste er opzat, maar die wijsheid deelde ik achteraf niet. Het eerste stuk voelde eigenlijk relatief gemakkelijk aan. Lekker om de spieren warm te laten worden. In het tweede deel werden de klimmetjes langer, maar niet steiler. Het ging niet meer alleen om korte krachtsexplosies, maar juist ook om langer lopende heuvels die mijn gehijg naar een nieuw niveau tilden. Maar jeetje, wat een mooie omgeving.
Het mooie van het Leersumse parcours is dat je via een kort verbindingsstukje meteen op de mtb-track van Amerongen kunt komen. Het Amerongse deel, dat zich min of meer op de ‘flanken’ van de Amerongse berg bevindt, is zo mogelijk nog mooier dan het Leersumse. De hellingen werden namelijk nóg langer, de uitzichten fraaier en de afdalingen soms bijna spectaculair. De klim naar de top van de Amerongse berg was het letterlijke hoogtepunt van de dag. Bovenop stond half mountainbikend Nederland uit te hijgen. Over bemodderde bospaden fietsen valt inderdaad niet mee, dat kan ik beamen: de benen voelden na die lastige kilometers met veel op-en-neerwerk behoorlijk vermoeid aan.
Na de Amerongse berg kun je via een oversteek weer gemakkelijk terugkeren naar het Leersumse deel van de route. Het laatste deel voelde bijna als uitrijden. Bij terugkomst op de Leersumse parkeerplaats stond er 35 kilometer op de teller, waar we netto 2 uur en 15 minuten over deden. Dat gaf al aan dat het een pittige ochtend was.
Van de drie mtb-tracks in de directe omgeving van Utrecht beviel Leersum-Amerongen mij het beste. Het parcours is afwisselend en uitdagend en doet een behoorlijk beroep op je conditie en techniek. Zonder meer een aanrader. Fijn om te merken dat mijn techniek en stuurmanskunst niet langer beperkende factoren zijn. Het bevalt me steeds beter, dat mountainbiken.
Iemand een gouden tip voor een volgend mtb-parcours?
