Zelfs met een uitgebreide routebeschrijving vind je bandenmaker André Dugast nog niet. Verscholen in een voormalige kippenschuur, in het buitengebied van het al afgelegen Twentse gehucht Deurningen worden tubes gemaakt voor de beste wielrenners ter wereld. En die weten Dugast allemaal wel te vinden. Misschien komen ze niet langs in de schuur, maar ze rijden massaal op de handgemaakte tubes uit Deurningen.
Lees ook deel 1 uit de serie: Van Vugt – liefde voor carbon
Eigenaar Richard Nieuwhuis staat net tubes te lijmen als we binnenlopen. Het is voor de Olympische zomer, en het is druk bij Dugast. Ze hebben een fikse order binnengekregen. Er is rondverteld dat de Nederlandse baanrenners met een nieuw soort tube rijden van Dugast. De geclaimde paar procenten tijdwinst die dat op zou leveren willen veel baanrenners niet mislopen, dus zijn er honderden banden besteld. En ze zijn maar met drie bij Dugast. Alle zeilen moeten worden bijgezet. Andere landen die ook de tubes willen, krijgen nul op het rekest.
Alles op maat
In 2002 nam Nieuwhuis de Franse bandenfabrikant A. Dugast over. Die produceerde al dertig jaar banden, al was het op kleine schaal. “Ze maakten er 1.500 per jaar, we zijn nu gegroeid naar 15.000.” Nieuwhuis liep al een tijd mee in het wielerpeloton als mecanicien. En zijn belangrijkste pluspunt: hij is overal. Wordt er ergens op fietsen door de modder gereden, dan staat Nieuwhuis langs het parcours. Na afloop komen de renners op hem af met hun wensen. Dat zijn altijd vragen waar ze niet mee aan hoeven te komen bij de grote fabrikanten. Die kunnen namelijk geen productielijn laten draaien op vijf setjes banden. Nieuwhuis kan alles op maat maken.
Adrien Niyonshuti
In het veld is de naam Dugast alomtegenwoordig. “De een wil driften in een bocht, de ander wil grip. De breedte van de velg verschilt. Toen ze in het mountainbiken naar 27,5 inch wielen gingen, kon ik daar ook de banden voor maken.” Dat het werk van Nieuwhuis wordt gewaardeerd blijkt aan de vele kampioenstruien die aan de muur hangen. Veel mountainbikers en ook een deel veldrijders. Het meest trots is Nieuwhuis op het shirt van Rwandees Adrien Niyonshuti die mede dankzij zijn hulp een goede fiets had voor zijn mountainbikewedstrijd op de Olympische Spelen in Londen in 2012. “Dat was echt een moment dat ik iets bijzonders kon doen.”
Het nauwe contact met de renners leidde ooit tot aandacht van de Belgische justitie. In de jaren dat de telefoon van de Vlaamse veldrijder Mario de Clerq werd afgetapt vanwege verdenking van dopinggebruik, hoorde justitie De Clerq ook met Nieuwhuis bellen. Er werden getallen uitgewisseld, dat ging over banden, velgen en bars. Justitie dacht aan codetaal voor doping. Totdat ze bij Nieuwhuis op de stoep stonden en enkel konden constateren dat hij in rubber ‘dealde’.
Of zijde natuurlijk. Nieuwhuis laat de weefmachine zien waarmee hij bijvoorbeeld regenboogkleuren in de tubes kan weven. Hij duwt een tube zonder profiel en eentje met in de handen, om aan te geven dat het gewicht vooral zit in de donkere profiellaag op de band.
De twee werknemers werken ondertussen onverstoorbaar door. Dugast is misschien wereldberoemd onder profs, in de winkel zijn de banden weinig te vinden. “Mijn banden gaan voor 80 procent naar licentiehouders”, zegt hij. “De andere 20 procent gaan naar materiaalfreaks.” Aan een grotere fabriek en meer banden denkt hij niet. “Het probleem zit hem in personeel. Ik heb anderhalf jaar nodig om iemand zodanig op te leiden dat ie een aanvulling is. Aan een stagiair heb ik dus niks.” En zo is het ook prima, vindt Nieuwhuis. Misschien kan hij nog iets groeien, naar 20.000 banden per jaar. En vooral het maatwerk blijven leveren waar de profs om vragen, met of zonder zijn naam op de band.
https://twitter.com/lars_boom/status/665184141449801728
Favoriete wielerboeken:
- Boekrecensie: Het Grote Wielrenboek - 19/03/2024
- Boekrecensie: Riding With The Rocketmen - 04/08/2023
- Boekrecensie: Het Plan. Hoe Team Jumbo-Visma de beste wielerploeg ter wereld werd - 30/06/2023