Koers is soms oneerlijk.
In een etappe die het beste al lang achter de rug heeft, springt Carlos Barredo op 44,5 km van de meet weg uit de kopgroep van tien. Twee koppeltjes in de achtergrond: Armstrong – Horner (RadioShack) en Moreau – Plaza (Caisse).
De Asturiër rijdt de tijdrit van zijn leven. Vecht voor ieder honderdste van een seconde.
Parkeert op een molshoop op vier kilometer van de meet. Trekt zich een laatste keer op gang, verzuurt daarbij tot achter de oren.
Dan zet Christoph Moreau zich op kop van de achtervolgers. Rijdt zich de pleuris, en wel om drie redenen.
- Ploegmaat Ruben Plaza, al blinkt die niet bepaald uit in de stiel der sprinters – een strijkijzer, zo wil het jargon.
- Leeftijdsgenoot en levende legende Lance Armstrong. Moreau en Armstrong rijden dit jaar al voor de tiende keer samen de Tour de France. Christophe gunt Lance wel een cadeau bij zijn calvarietocht.
- Ploegmaat Rui Costa. Maakte vorige week nader kennis met het voorwiel van San Sebastians laatste winnaar. De twee kemphanen legden het geschil inmiddels bij voor de camera’s, maar vergeven is niet hetzelfde als vergeten.
Wat er ook van zij: Moreau rijdt de laatste restjes uit zijn oude knoken. Carlos strandt op 1024 meter van de meet: doodzonde.
Le nez de Marmande start de spurt op kop; de rest is geschiedenis.
Auteur: Ken Lambeets
- De Dag Waarop Mijn Laatste Wielerheld Het Peloton Verliet - 24/01/2018
- De dag dat ik een quizvraag werd - 20/06/2017
- Herinneringen aan mijn Tourtijdritten - 01/07/2015