Vooruit, ik geef het toe. De Parfait Été’s van afgelopen jaren zijn niet alleen gemaakt als perfecte begeleiding voor Franse zonbestemmingen, of welke route naar welke soleil dan ook. Er zat ook een pak chagrin bij. Want Frans(talig)e popmuziek krijgt in Nederland alleen als de cols weer worden beklommen door de slaven van de weg, de aandacht die ze verdient. Terwijl Franse pop ook zonder robothelmen de hype waard is. Echt. Luister maar weer eens. Het gaat van pop naar disco naar Ramones-rock naar chanson naar rap. Soms Engelstalig, vaak Frans. Soms fragiel, soms stevig. Ja, er wordt gezucht. En overtuigend ook. Het is rijk, het is divers, het is vrolijk, het is goed. En geen spoor van de weëe chansonlucht van vroeger, nog zo’n ergernis die rond de Tour de kop opsteekt. Want hoe geweldig Dalida en Dutronc ook waren, nu, vandaag de dag, worden er nog steeds sterke liedjes gemaakt in Frankrijk. En Canada trouwens ook. Luister. En blijf luisteren. S’il vous plaît.
Geplaatst met toestemming en toejuiching van Perfects.nl, de leukste plek om (nieuwe) muziek te ontdekken.
- Parfait été: de soundtrack voor de Tour de France - 10/07/2013
- Verlangen naar de koers - 31/12/2012
Voordat ik koerste was ik actief in de underground/avant-garde kunst- en muziekscene. Dat was begin tachtiger jaren. In Reims werd jaarlijks het ‘Festival musique de traverses’ gehouden, later op mijn initiatief in Paradiso -waar ik bestuurslid was- het Tegentonen festival genaamd. In Franstalig Europa word zeer goede muziek buiten de mainstream gemaakt. Daftpunk en Air zijn best OK, maar er is veel beter als je een beetje zoekt. Een belangrijke persoon is Hector Zazou (nozem): houd die in de gaten en je komt bij de mooiste resultaten uit. De vooroordeel bevestigende bagger die we nu telkenmale horen is deerniswekkend.
Dank! Zit hier te genieten van heerlijke muziek!