De kop van het Vlaamse voorjaar is eraf. Na het voorspel Down Under, in de Arabische woestijnen en onder de Spaanse zon trapte Greg Van Avermaet zijn post-olympisch wielerjaar af met een verlenging van zijn titel in de Omloop Het Nieuwsblad. ‘Gouden Greg’ vloerde wereldkampioen Peter Sagan en Sep Vanmarcke in een koninklijke spurt op de Emile Clauslaan in Gent. Daags nadien spoelde een schrikbarende Sagan de nederlaag door in Kuurne-Brussel-Kuurne. Hoewel ‘Peter de Grote’ de tegenstanders in het openingsweekend in de pan hakte, mag hij zichzelf in vraag stellen.
Van Avermaet gaf na de Omloop toe dat hij niet de beste man in koers was. Die eer was weggelegd voor de alomtegenwoordige Sagan. De Slovaakse wereldkampioen speelde met de pedalen en degradeerde de concurrentie bij wijlen tot wielertoeristen. Op de Taaienberg dichtte hij schijnbaar moeiteloos de kloof met een ontketende Jasper Stuyven, in de groep der favorieten voerde hij vervolgens de forsing op de Eikenberg en bij de laatste passage van de Haaghoek reed hij het gat met de koplopers in zijn eentje toe. Met aanmanende gebaren tot meer kopwerk, dreef hij medevluchters Vanmarcke en Van Avermaet tot wanhoop. Wielerminnend Vlaanderen stak meteen de loftrompet over Sagan, die ondanks een resem superlatieven zijn meerdere moest erkennen in de olympische kampioen.
Na afloop van de koers relativeerde Sagan zijn nederlaag. Met laconieke uitlatingen als “ik kan niet overal de eerste zijn” en “ik heb een goede trainingsrit gehad” liet hij de giechelende journalisten opnieuw uit zijn handen eten. Hoewel het voorjaar nog maar pas op gang geschoten is, hadden de wereldkampioen en zijn nieuwe team Bora-Hansgrohe toch redenen om te piekeren. Sagan had de eerste renner kunnen zijn die de dubbel realiseerde in het openingsweekend, maar miste die afspraak met de geschiedenis. Hij koos ervoor het parkoers van de Omloop niet te verkennen en dat was tijdens de koers zichtbaar.
Op de Donderij zat ‘Peter de Grote’ niet voorin en moest hij zijn uitmuntende stuurmanskunsten een eerste maal aanwenden om niet achterop geslagen te worden door de massale valpartij. Vijf kilometer verder liet hij zich op de Taaienberg, ook vorig jaar de scherprechter van de Vlaamse seizoensopener, verrassen door de versnelling van Stuyven. Sagan moest een eerste keer in zijn krachtenarsenaal tasten om relatief makkelijk de sprong naar voren te maken. De wereldkampioen maaide na een stuurfoutje even het gras en ook bij het uitdraaien van enkele bochten gaf hij blijk van weinig parkoerskennis. In deze situaties kon Sagan rekenen op zijn uitzonderlijke talent om de schade te beperken, maar in de finale beging hij wél een kapitale fout. De Slovaak wilde net als Van Avermaet vorig jaar zijn spurt vanop de kop inzetten, maar vloog op de licht hellende aankomststrook iets te breed uit de bocht. Sagan moest corrigeren en kwam uiteindelijk krachten tekort om de olympische kampioen te remonteren. Wanneer Renaat Schotte en Karl Vannieuwkerke hem vroegen of hij daar de mist inging, gebaarde hij stellig van krommenaas. De grens tussen nuchterheid en arrogantie is flinterdun. Sagan mag tijdens de koers nog zo vaak de beul van zijn tegenstanders zijn. Als hij zijn fouten weigert toe te geven, zal hij nog vaker een lesje in nederigheid krijgen. Greg Van Avermaet lacht zijn tanden al bloot.
Sagan blijkt wel een snelle leerling. Zo kwistig als hij in de Omloop met zijn krachten omging, zo zuinig reed hij – bijna spelenderwijs – naar de zege in Kuurne. Hij had naar eigen zeggen geleerd van de editie van vorig jaar, toen Stuyven soleerde naar de overwinning. Sagan had toen de koers zelf opengebroken en kwam in de finale krachten te kort. Maar ook de Omloop heeft de wereldkampioen ongetwijfeld geïnspireerd tot een slimmere koerstactiek, ook al omdat hij geïsoleerd zat in de kopgroep.
Sagan zal met een tweede en een eerste stek zeker niet ontevreden zijn over zijn seizoensdebuut op Vlaamse wegen, waar hij na zijn hoogtestage in de Sierra Nevada vooral trainingskilometers wilde vreten. Toch mag hem een gebrek aan professionalisme verweten worden. Zo wist Sagan blijkbaar niet dat de Omloop Het Nieuwsblad het WorldTour-statuut gekregen had en spreidde hij een imminent gebrek aan parkoerskennis tentoon. Het stuit me dan ook tegen de borst dat een jonge renner als Stuyven, die zich in de Omloop liet verrassen op de Eikenberg, door zogeheten analisten op de korrel genomen wordt, terwijl men blijkbaar geen slecht woord durft zeggen over de nu al indrukwekkende wereldkampioen. Dat zou immers blasfemie zijn.
Maar het realiseren van de dubbel blijft een ontbeerde kans: het Slovaakse godenkind heeft door nalatigheid een afspraak met de geschiedenis gemist. Zou hij er zelf niet een beetje van wakker liggen?
- Wat kunnen de Belgen? - 30/06/2017
- Peter Sagan mist afspraak met wielergeschiedenis - 01/03/2017