‘Het NPO Radio1 Journaal met Jurgen van den Berg! Het nieuws van alle kanten’.
“Goedemorgen allemaal, het zal niemand ontgaan zijn, de Tour de France 2018 is alweer enkele dagen aan de gang. Gisteren was er van alles te doen. Etappe door de prachtige Vendée. Veel mensen langs de kant, met vlaggetjes en zo, je kent het wel. Maar in de wedstrijd gebeurde ook van alles. In Frankrijk zit onze speciale verslaggever Gio Lippens. Gio, praat ons eens bij.”
“Ja Jurgen, het was me het dagje wel. Allereerst natuurlijk die vluchtersgroep.”
“Dacht jij dat ze het zouden gaan halen?”
“Er zaten geen kleine jongens bij hè. Ik geef je wat namen: Du Chatinier, Forzale, Rápidos, Pankov, de onberekenbare Oekraïner, die hebben allen al wat bewezen in het verleden.”
“En ook landgenoten.”
“Ja, Freddy Van Vleuten, vergeet niet: debutant, en Jacob Kaputsel, en die kennen we allemaal natuurlijk.”
“Maar het lukte dus nét niet.”
“Het was secondenwerk Jurgen. En we kunnen ons allemaal herinneren hoe het drie jaar geleden een groepje lukte om uit de greep van het peloton te blijven.”
“Dat feestje ging nu dus niet door, vooral dankzij de georganiseerde samenwerking in het peloton.”
“Ja, dat kun je wel stellen ja. We zagen de mannen van Ulli Haltig zich al op 20 kilometer van de streep groeperen. En dan zie je dus dat uitgekiende ploegenspel.”
“Leg ons dat eens uit, want ik lees en hoor hier op de sociale media ook veel reacties van mensen die zich stierlijk vervelen.”
“Vergis je niet, er wordt daar stevig gekoerst in de finale. Er wordt gekwakt en gewrongen. De jongens worden van de mannen gescheiden Jurgen.”
“Kun je wel stellen ja, en dan volgt de sprint, en is het toch weer die dekselse Haltig.”
“Ja, de lead-out van Tuur Depotelaere was natuurlijk ook voorbeeldig. Haltig kon al ver voor de meet de handen in de lucht steken. In-druk-wekkend!”
“Drie overwinningen al, waar gaat dit eindigen Gio?”
“Die ploeg drijft op een wolk. Ze blinken in hun vel, zoals dat zo mooi heet. We kunnen ons allemaal herinneren dat de teller vorig jaar pas bij 5 stopte.”
“Maar de gele trui is nog steeds voor Bob Pardoes, de Belg.”
“Ja, die zag je keurig de hele dag uit de wind zitten bij de mannen van Quick Boys.”
“Pardoes, wat wil je ook met zo’n naam. Gio, kun je ons nog eens vertellen, want wel een bijzonder levensverhaal, is het niet?”
“Ja, boerenzoon, opgegroeid in een arm gezin. Zijn oudere broer was een groot fietstalent, maar moest stoppen vanwege een hardnekkige knieblessure, vader en moeder in tranen, en Bob heeft het stokje toen overgenomen, zeg maar.”
“Ja, heel bijzonder. En hoe deden de landgenoten het dan Gio?”
“De beste klassering was voor … even spieken … Eddy Kiekertak, 21e.”
“En onze klassementsjongens geen averij opgelopen?”
“Nee, ik sprak Wout Pommelie na afloop even. Luister maar even.”
“Wout, hoe heb jij de dag beleefd?”
“Poeh, nekkie is eraf hè, hele dag wind schuin op kop. En die mannen van Maggi Crème maar gas geven. Maar gelukkig had ik Johnny de hele tijd bij me.”
“Ben je dan gespannen in zo’n finale?”
“Ja natuurlijk, maar blij dat het goed is gegaan.”
“Zie je uit naar volgende week, als we de Pyreneeën intrekken?”
“Ja, dan gaat het beginnen hè.”
“Wat verwacht je daar? Aanvallen van Karbonke, Vormignan, Juan Pelota, en Ghislain Lambert natuurlijk?”
“Poeh, ik ga eerst maar zien hoe de benen voelen. Maar het is altijd afwachten hè.”
“Ok, ga maar snel naar de bus. Douchen en zo.”
“De moraal is er dus Gio.”
“Zeker.”
“En voor de luisteraars die het niet begrijpen: nekkie eraf wil zoveel zeggen als compleet uitgeput, toch Gio?”
“Ja klopt.”
“En voor vandaag, krijgen we hetzelfde spektakel? Of Gio, laat ik het anders stellen, zie jij nog een overwinning van een landgenoot in het verschiet?”
“Dan denk ik aan één naam Jurgen, Karel Hutsebaut. We kunnen ons allemaal nog herinneren hoe hij vorig jaar die etappe naar Valence d’Agen solo afrondde. Sebastiaan Timmerman ving hem zojuist vlak voor de start nog op. Even luisteren.”
“Karel, hoe zijn de benen?”
“Ik heb goed geslapen. Ben niet ontevreden.”
“Zit er weer zo’n stunt in als vorig jaar?”
“Ik ga mijn best doen.”
“Vorige week in de Zwevezele, belangrijke voorbereidingskoers, was je nog 3e. Heeft je dat vertrouwen gegeven?“
“Ja, was ik heel blij mee ja.”
“Verwacht je veel steun van landgenoten langs de weg?”
“Tis hier wel mooi hier ja.”
“Nou, succes vandaag.”
“Dat zou zo nog maar een keer kunnen Gio?”
“Jazeker, al komt er natuurlijk ook een portie geluk bij kijken. Het peloton zal Hutsebaut niet zomaar laten gaan.
“In ieder geval: onze collega’s Ducrot en Dijkstra gaan al om 2 uur in de lucht, voor de laatste 100 kilometer, dus we hoeven echt niets te missen!”
“Klopt.”
“Tot slot Gio, de naam Chris Froome, die blijft ook maar rondzingen. Valt daar nog iets over te zeggen?”
“Er is al zoveel over de man geschreven en gezegd Jurgen. We kunnen ons allemaal herinneren wat er gebeurde in de Vuelta van vorig jaar. Nu wordt hij hier door de rest van het peloton als een melaatse met de nek aangekeken. Hij schijnt er zich niets van aan te trekken. Ik zou zeggen: laten we ons maar op de koers richten.”
“Goed idee Gio! Tot later.”
- 14 september 2019: de geboorte van een fenomeen - 23/01/2024
- Liefhebber van de koers (“Kom uit de keuken!”) - 25/04/2023
- Waarom de Kartenspielerweg de Kartenspielerweg heet - 05/08/2022