Scorebordjournalistiek: ‘een ongenuanceerde vorm van sportjournalistiek, waarbij alleen naar de uiteindelijke (hoge) uitslag wordt gekeken en niet naar het vertoonde spel en de feitelijke krachtsverhoudingen tijdens de wedstrijd’.
Gevraagd naar de betekenis van het begrip ‘kwaliteit’ antwoordde de Amerikaanse autofabrikant Henry Ford eens dat het wat hem betreft ging om ‘de dingen goed doen terwijl niemand kijkt’. Vanuit die gedachte was het voor het Nederlandse wielrennen misschien wel een gunstig voorteken dat er in 2017 nu eens géén Grote Ronde in eigen land van start ging, en dat zowel de NOS als Sporza in januari moesten melden dat zij bij de verkoop van de Italiaanse uitzendrechten achter het net hadden gevist. Net op het moment dat vrijwel alle Nederlandse klassementsrenners aankondigden dat ze het in 2017 eens over een andere (lees: Italiaanse) boeg gingen gooien wisten kenners al dat kijkers massaal zouden afhaken.
Goed nieuws, want in de zelfverkozen luwte van de Italiaanse ronde zou het zonder al die Nederlandse en Vlaamse televisiekijkers nog kalmer zijn dan bovenop een verlaten Canarische vulkaantop, en daarmee was voor de renners de druk van de ketel nog voor het nieuwe seizoen goed en wel gestart was.
Een seizoen als een geschenk dat maar blijft geven
Toen Bauke Mollema eind januari zomaar de Vuelta de San Luis in Argentinië op zijn naam schreef waren we in stilte vertrokken voor een seizoen vol met dit soort klappers. De ontketende Jan-Willem van Schip graaide na de Ronde van Drenthe nog ritten mee tijdens de Okolo jiznich Cech en de An Post Rás. En halverwege mei konden we de zege van Johim Ariesen in de openingsrit in de Baltyk – Karkonosze Tour bijschrijven. Seizoen 2017 werd zo’n geschenk dat maar blijft geven.
Uitgerekend op de afsluitende dagen van de Giro en de Tour – tijdens de defilés waarvan u als kijker vooraf weet dat u die zonder problemen kunt overslaan – voltrokken zich de successen die (mocht u ze gemist hebben) straks in de eindejaarsoverzichten opnieuw worden uitgelicht. Dumoulin en van Emden, van Vleuten en Groenewegen, ze bevestigden de status van Nederland als land vol toprenners, bij de mannen én de vrouwen. En toen moesten de Wereldkampioenschappen in Bergen nog worden verreden.
Scorebord 2017
Zo werd 2017 voor Nederland een voortreffelijk wielerjaar om op een scorebord te plaatsen en dat zullen we dan ook niet nalaten. We voegen er dit jaar zelfs een paar extra categorieën aan toe. U vindt nu het ‘aantal eindzeges in de Grote Ronden’ en het ‘aantal individuele titels behaald tijdens de WK’ op het scorebord terug. We schreven het hier al eerder: waarom zouden we de cijfers verzwijgen als die in zulke ruime mate voorhanden zijn?
Toegegeven, er ontbrak een Nederlandse renner in de toptien van het eindklassement van de Tour de France, en in Milaan San Remo was er op het eerste uitslagenblad opnieuw geen enkel roodwitblauw vlaggetje te ontdekken (quizvraag: wie was de laatste Nederlandse renner die toptien reed in MSR?*). En dat er bij de eerste drie renners in het nationale zegeklassement een veldrijder staat met tien podiumplekken verzameld tijdens een handjevol wegkoersen oogt misschien wat apart, maar daar staan twee wegrenners tegenover die vlak voor het rennersreces zomaar even de nationale titel mountainbike op de marathon komen ophalen. Daar bleef het zelfs niet bij.
Twee weken geleden graaide Peter Schulting van Destil-Jo Piels nog op fraaie wijze een zege in de Tobago Cycling Classic (1.2) mee en gisteren won Arvid de Kleijn van team Babydump de sprint in grensdorp Putte. Wie weet wat er nog in het vat zit tijdens de Ronde van Selangor of de Gree Tour of Guangxi?
Seizoen 2017, we moeten er ergens een streep onder trekken en voor een wielerblog dat zich Hetiskoers! noemt is dat logischerwijs de Sluitingsprijs Putte-Kapellen. Alles wat na 17 oktober nog bijgeteld kan worden, verrekenen we volgend jaar wel met terugwerkende kracht in de overzichten.
Niemand die het opmerkt.
Website www.procyclingstats.com bevat een online database met wedstrijduitslagen van de afgelopen tien jaar. Iedere wedstrijdcategorie krijgt op PCS een eigen ranking. De cijfers en graphics in dit artikel zijn hierop gebaseerd.
Graphics: Tim van Asch
*In 2005 werd Max van Heeswijk 5e in Milaan San Remo
- Ranking the stones, het sterrensysteem van de kasseistroken - 14/04/2022
- Recensie: magazine Wachten op de koers (deel 1) - 21/04/2021
- Vijf redenen waarom Parijs-Roubaix de allermooiste is - 22/03/2021