Toegegeven, ik zag er best tegenop. Pordoi, Campolongo, Gardena én Sella op één dag beklimmen. Vier zweitausenders met mythische namen, bijeen gepropt in een compacte ronde van 70 kilometer. Het geheim van klimmen vanuit het Val di Fassa is echter de hoogte van het dal zelf. Hoofdplaats Canazei ligt al op meer dan 1.400 meter, wat maakt dat je relatief snel in hoogalpiene sferen komt.
Sella Ronda
Helemaal nieuw is het evenwel niet. De majestueuze rotsformaties van Gruppo Sella en Sassolungo kende ik al van de befaamde Sella Ronda op de ski. Een unieke ervaring, omdat je in tegenstelling tot de meeste andere skigebieden vanuit het Val di Fassa de hele ronde kunt maken, door een ingenieus systeem van liften. Fietsliefhebbers kennen de Sella Ronda vooral van de Giro d’Italia en de Dolomieten-marathon, die ‘m ook bijna helemaal volgt.
Canazei is niet alleen een wintersportdorp, maar vooral ook een wielerdorp. En daar zijn ze maar wat trots op, getuige de driemanshoge Trofeo senza Fini. Deze ‘trofee zonder eind’ werd een maand eerder uitgereikt aan Tom Dumoulin in Milaan, na onder meer een majestueuze rit vanuit Val di Fassa over onder meer Pordoi, Valparola en Gardena. Ook Pierre Rolland bewaart warme herinneringen aan Canazei, hij won hier de 17e rit die startte in Tirano.
Vergezichten
Na welgeteld 100 vlakke meters stuur ik samen met Luca, onze gids, en Jan van het Deense Sykkelmagasinet, de Pordoi op. Zo’n grote naam uit de wielerhistorie maakt dat je niet te woest begint en de stijgingspercentages laten dat ook toe. Het schommelt steeds zo rond de 7%, keurig aangegeven op de routepaaltjes zoals we die ook kennen uit de Franse Alpen. De klim begint bosrijk, met nu en dan een fraai vergezicht doorheen het bladergroen.
Fausto Coppi
Na zo’n acht kilometer klimmen wordt de Pordoi karaktervol. Het groen wijkt, het grijs rukt op. Indrukwekkende rotsformaties priemen de hemel in, terwijl de top nooit écht in beeld komt. Omdat de Pordoi zo regelmatig blijft, durf ik drie kilometer onder de kruin fors te versnellen. Een machtig gevoel, om met een mooie coup de pédale zo’n mythische col te bedwingen. Bovenop naast de traditionele selfie met het bord even kijken bij het monument van Coppi, vijfvoudig Giro-winnaar.
Campolongo
De afdaling blijkt vergelijkbaar met de klim. Overzicht, goede wegen en een gelijkmatige hellingsgraad. We suizen door de bochten, zetten na 
Capuccino
De afdaling naar Corvara is met dertien haarspelden prachtig en daar, aan de voet van de Gardena, is het tijd voor een cappuccino op het terras. Het is nog voor 11:00, dus deze bestelling is ook volgens de Italiaanse etiquette volledig in orde. Corvara vormt vanaf Canazei het hart van de Sella Ronda en in het centrum rollen de fietsers van de Gardena, Campolongo én Valparola het dorp binnen.
Sassolongo
In vergelijking met de Campolongo blijkt de Passo Gardena een achtbaan. Heb weinig klimmen gezien met zoveel blikwisselingen als deze. Links, rechts, een haarspeld, weer terugdraaien. En bij iedere wending steeds het mooiste panorama uit mijn toch al rijke fietshistorie: Gruppo Sella en Sassolongo. Tegen de grijze, puntige en grillige rotsen zorgt de Alpenfauna voor speelse kleurspatten in het landschap, waarbinnen ook de eeuwige sneeuw zijn spel speelt. Het bochtenwerk is al even prachtig en de weg lijkt tot aan de hemel door te krioelen.
Wel spijtig voor Tom Dumoulin, dat hij ook hier moest reageren op een zoveelste aanval van Nairo Quintana. Opgewacht door Movistar-ploeggenoten zag het er hier twee maanden geleden even gevaarlijk uit, maar kloeke Tom stampte resoluut de kloof weer dicht. Een zoveelste morele tik voor Nairo cum suis, die samen met Nibali ook nog eens te kijk zou worden gezet richting Pontives, na een klauterpartij over Pordoi, Valparola, Gardena en Pinei.
Autovrij
Nog een geluk dat ze niet ook nog eens de Sella erbij pakten, die we nu opdraaien. Op woensdagen, zoals vandaag, is de pas afgesloten voor auto- en motorverkeer wat zorgt voor de sereniteit die past bij de imposante omgeving. De weg klautert met een procent of 7 de richting piek, wat het tot een zeer passende slotklim van onze Sella Ronda maakt. Bovenop, in het prachtige Ristorante Al Sella, gebruiken we de lunch met passend uitzicht op de Gruppo Sella.
Fietsmekka
Goed gevuld rollen we naar beneden en halfweg de afdaling duiken we de Pordoi op, voor de laatste tornantes richting Canazei. Hier, op dit kruispunt, merk je pas echt goed dat je in een fietsmekka aan het rijden bent. Tientallen fietsers klauteren omhoog richting Pordoi en Sella, een nog groter aantal duikt alweer richting Canazei. En geef ze eens ongelijk. Het Val di Fassa vormt hét vertrekpunt om al die mythische cols aan te snijden en de Sella Ronda is de mooiste fietsronde die ik ooit reed, met de Gardena als persoonlijk hoogtepunt. Gerne wieder!
Zie ook:
Val di Fassa: In het Spoor van de Giro
Maratona dles Dolomites: afzien in een groots decor
Fietsen vanuit Val di Fassa
De rit op Strava
- Sella Ronda: In het spoor van de Giro - 05/09/2017
- Val di Fassa: In het spoor van de Giro - 17/08/2017
- En dan nu de Muur! - 06/04/2014