De Scheldeprijs is een feestje voor de sprinters. Een wedstrijd voor vallers ook, met die vreemde laatste rechte lijn die eigenlijk een flauwe bocht is. Misschien is het beter te hopen op een vreemde vlerk die de sprint kan ontlopen, een puncher die er een tiental seconden voor gaat rijden en niet meer wordt gegrepen.
Een type-Vandenbroucke. Zitten er zo nog in het peloton? Frank Vandenbroucke wint de Scheldeprijs in 1996 na een magistrale solo van een kilometer of vijftien met nooit meer dan vijftien seconden op een jagende groep. Eenentwintig jaar oud is VDB, Parijs-Brussel heeft hij dan al op de erelijst. De flair spat van het joch zijn benen, het zelfvertrouwen springt uit het scherm. Zeg nu zelf.
Ik ga de deelnemerslijst na, op zoek naar jochies geboren na 9 april 1992. Waar zit mijn dark horse, de snotneus die vandaag de rest uit het wiel ranselt? Danny Van Poppel, die moet zelfs nog eenentwintig worden, maar Van Poppel is een sprinter. Die zal wachten. De Italiaan Andrea Zordan van Androni Giocattoli misschien? Goeie wielerkop maar eerder beperkte erelijst.
- De grootste niet-winnaar uit het peloton - 13/09/2016
- Duizenden kilometers op kop - 29/06/2016
- Een biljartvlakke rit - 28/06/2016