Afgelopen zaterdag stond er in Dagblad van het Noorden een sfeerreportage vanuit de Vendée. Hoofdonderwerp: Bauke Mollema. Hij had er zin in, was tegelijkertijd lekker nuchter en had alweer een boek uit – Ik Ben Pelgrim, 736 pagina’s. Classic Bauke. Prima dus.
Maar van één klein bijna bijzinnetje ging mijn Bauke-hart nóg een beetje sneller bonken, ongeveer halverwege
Tik-tik-tik-tik-tik. Op een koffiemolentje peddelde Juan José Cobo de meer dan 20% steile flanken van de Angliru omhoog. De concurrentie zwoegde. Zwalkte. Laveerde. Moest bijna afstappen. Maar Cobo viel niet stil. Hij trapte door, alsof hij op een andere berg reed.
Toegegeven, het verleden van Cobo is niet
Dit wordt een Tour voor de Nederlanders, schiet het door mijn hoofd als ik het parcours van La Grande Boucle voor het eerst bekijk. Goed, eerst moeten we de beruchte Passage du Gois overleven maar daarna wordt het echt een oranje feestje. Juich overigens niet te