Als Peter Winnen er niet was geweest, was ik nooit in de bergen gaan fietsen, in 1982, op mijn lichtblauwe stalen Koga Miyata. Die stelling durf ik wel aan. Peter Winnen werd in 1980 profrenner, bij IJsboerke, op “reddingsboei” (zijn woorden) Koga Miyata, en elf jaar later, hij reed toen voor Buckler,
‘Ga jij dit jaar nog naar het WK?’ De vraag werd mij al een aantal keren gesteld. Er is weer een WK in Valkenburg en een mooier wielerevenement is er niet. Dus daar moet je als liefhebber wel naartoe.
Alleen: ik ga niet dit jaar. Ik ga lekker voor de tv zitten zoals bij de meeste koersen. Om een paar redenen:
Op de laatste donderdagavond van de Tour van 2011 bel ik Peter Winnen. Zijn vrouw neemt op. ‘Ik ga hem even halen,’ zegt ze, ‘hij is met zijn fiets bezig.’ Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Dit is hoe het hoort te gaan als je een oud-renner belt.
Als Winnen de telefoon overneemt, stel ik me voor dat zijn handen
Tijdens de Tour de France besteedt het Nederlandse programma Andere Tijden Sport aandacht aan interessante verhalen uit de historie van de Tour de France. In een drieluik dat wordt uitgezonden op zondag 10, 17 en 24 juli kunt u afleveringen zien over de ruzie tussen Peter Post en Jan Raas, de winst van Peter Winnen op Alpe d’Huez in 1981
In juni 1987 was ik 15 jaar. De wereld bestond voor mij uit het Limburgse dorp waar ik opgroeide en de naburige dorpen, waartegen mijn voetbalteam op zaterdag speelde. De radio was afgestemd op de ROZ (Regionale Omroep Zuid, de voorloper van L1), de krant die dagelijks op de mat viel heette De Limburger.
Ik was 15 en ik was wielerliefhebber.
Op de dag dat ik impulsief een geintje uithaal met de makers van een televisieprogramma, is toevallig de beroemdste komiek van het land in de uitzending. Zijn aanwezigheid maakt de grap met het mislukte programmaonderdeel volledig af.
Ik loop door Huez. Dat is een op ruim 1700