Wat is er nog niet gezegd over Philippe Gilbert? Dat hij een talentloze, overschatte kermiscoureur is misschien, die z’n tijdelijk dopingvrije collega’s een oor aannaait.
Maar dat is flauwekul.
Was Philippe een Nederlander dan zouden we nog minstens anderhalve eeuw zuchtend moeten teren op
Quatorze juilliet. Het is de Franse nationale feestdag, maar gisteren was het ook een beetje Bevrijdingsdag voor de Rabobank-ploeg. Zo voelde het op dat moment natuurlijk niet. Robert Gesink kwam op ruime achterstand binnen en de klassementsambities konden weer een jaartje in de kast. De teleurstelling overheerste, vooral bij de buitenwacht. Journalisten, columnisten, deskundologen, kenners, niet-kenners, iedereen had een mening
In België vechten ze elkaar nog steeds de politieke tent uit. Na een dik jaar hebben ze daar nog steeds geen regering kunnen vormen, ondanks een oneindig aantal (pre)informateurs. Wellicht komt dat door de inhalige en luie Walen, die op welhaast Griekse wijze hun handje ophouden bij de Vlamingen voor almaar meer
Achteromkijken is er nauwelijks bij in de Tour de France. Morgen misschien, wanneer de rustdag gelegenheid geeft tot uitrusten en de stand opmaken. Desondanks, al tijdens de bikkelharde etappe van deze zondagmiddag: een terugblik op de eerste tourweek aan de hand van mijn dagelijkse column op nrc.nl:
Zaterdag 2
In de Tour van 1991 droeg Richard Virenque een dag de gele trui. Een supertalent had zich opgeworpen. Zodra de weg omhoog liep, reed Richard vooraan. Tatatatatataaaaaa!! Aanvalluuuhhhh! Een genot voor het oog en een opluchting voor de Fransen, die al sinds Fignon moesten wachten op hun Messias. Het akkefietje in de Tour van 1998 was
Iedereen die Fabian Cancellara afgelopen zaterdag de E3 Prijs zag winnen, was onder de indruk. Inclusief zijn collega’s en ploegleiders van andere teams. De moed is ze wellicht in de schoenen gezonken na Cancellara’s krachtsexplosie, maar gelukkig is daar Het is Koers!