In 1977 was Didi Thurau een ware sensatie. Hij reed 17 dagen in de gele trui en won maar liefst vijf etappes. Met de strenge Peter Post had Thurau een mindere klik. Door de ervaren Kuiper en cynische Knetemann won de Duitser minder dan hij wellicht had gewild. Tijd voor een switch naar het Belgische IJsboerke.
Ondernemer
De geruchten klopten. Thurau ging eerst, Pronk volgde. Zelfs verzorger Ruud Bakker verliet Raleigh om zich persoonlijk om Thurau te gaan bekommeren.
Thurau wordt verleid door ondernemer Staf Janssens. Janssens is een selfmade man die op 14-jarige leeftijd langs de deuren gaat met zelfgemaakt ijs. Janssens kan een harde zakenman zijn, type ruwe bolster blanke pit. Trouw naar zijn medewerkers, waar hij veel vertrouwen in heeft, maar hij verwacht ook resultaten. Niet alleen van zijn ijsverkopers, zeker van zijn wielrenners.
IJsboerke het typische jaren ’70 ijsmerk waar tot vorig jaar de auto’s voor huis-aan-huisverkoop nog langs de deuren gingen. Het merk dat door wielersponsoring veel aandacht en bekendheid kreeg en dat het komende jaar weer zal meemaken. De ijsverkoper komt immers als medesponsor van Lotto-Belisol terug in het peloton.
10.000 per dag
Didi Thurau mag van Janssens 10.000 gulden opstrijken, per koersdag. Thurau beseft dat de verwachtingen hoog zijn: “Daarom weet ik ook zeker dat ik nu het moeilijkste seizoen uit mijn carrière inga. Ik moet winnen en dat is moeilijk,” zegt hij. Janssens heeft hem ook nog beloofd dat de hele ploeg in zijn dienst zal rijden. Met andere woorden: De hele ploeg vertrouwt erop dat de jonge Duitser hun salaris bij elkaar zal rijden.
Hype
Er zijn mensen van 23 voor minder aan de druk bezweken. Thurau heeft door zijn Toursuccessen in Duitsland een heldenstatus gekregen. In zijn geboorteland kan hij zich met goed fatsoen niet meer op straat vertonen zonder dat er oploopjes ontstaan. “Ik had ook niet gedacht dat dat zo’n reactie zou hebben,” zegt hij. “Wielrennen heeft toch nooit wat betekend in Duitsland. Eigenlijk vind ik dat erg vervelend. Privéleven heb ik nu niet meer. Daar moet ik verschrikkelijk aan wennen”.
De gelijkenis met een held van later is opvallend. Ook Jan Ullrich is op jonge leeftijd succesvol, maar krijgt ook moeite met de druk die Duitsland hem oplegt. Bij Thurau zou dat niet anders zijn. Het seizoen 1977 wordt nooit meer geëvenaard, maar dat wist Staf Janssens toen nog niet.
Bron: De Telegraaf / 10 januari 1978
- De gunfactor in het peloton: van groot belang - 03/11/2015
- De verhalen achter het systeem-Raleigh: Iedereen valt aan, iedereen verdedigt, maar wel winnen a.u.b. - 26/10/2015
- ‘Drank, vergeten schoenen en verdwenen renners’: Elro Snacks, de idealistische ploeg van een fanatieke liefhebber - 30/09/2015