Je kunt vallen in een tijdrit. Je kunt dom vallen (omdat je het parcours niet hebt verkend, bijvoorbeeld – zie Ullrich in de Tour van 2003), je kunt hard vallen (zie De Weert eerder deze week in de Vuelta) en je kunt in de roze trui vallen (zie Menchov in 2009). Je kunt ook te laat komen voor een tijdrit (zie Delgado in 1989) en je kunt in een tijdrit zelfs de Tour verliezen met acht seconden (zie Fignon in 1989). Het pijnlijkst zijn echter die tijdrittragedies die veroorzaakt worden door het Noodlot (of tenminste door externe factoren), en waar noch een goede voorbereiding, noch een betere stuurvaardigheid of meer voorzichtigheid de renner in kwestie had kunnen helpen. Hieronder serveren we vijf voorbeelden van opvallend chrono-onheil uit de recente en minder recente wielergeschiedenis. Merk op: de urine-avonturen van Cavendish staan niet in onze top 5. Niet omdat we die viezigheid niet erg of vervelend vonden voor The Manx Express, wel omdat het hem wellicht niet echt gehinderd heeft tijdens zijn race, en dat is een conditio sine qua non om op deze pagina te mogen figureren – al is op deze pagina figureren nu ook weer niet zo’n eer, dat begrijpen we.
Eigenlijk hoort Knud Enemark Jensen niet thuis in dit rijtje. De Deen overleed nadat hij tijdens de Olympische ploegentijdrit in Rome was bezweken. Officieel als gevolg van de hitte, maar in feite door de combinatie van de hitte en amfetaminegebruik.
4. Gert Steegmans in de proloog van Parijs-Nice (2010)
Gert Steegmans reed 75 toen hij werd opgeschept door een windhoos in de proloog van Parijs-Nice. Hij hield er onder meer een sleutelbeenbreuk aan over.
3. Andy Schleck in de vierde etappe van de Dauphiné (2012)
De wind en de tijdrijder, het zijn niet altijd elkaars beste vrienden. Het was een rukwind die het begin van het (voorlopige?) einde inluidde voor Andy Schleck in de tijdrit in de Dauphiné van 2012. Hij reed nog verder na zijn val, maar moest later forfait geven voor de Tour en is sindsdien – op enkele hoopvolle prestaties na – slechts een schim van zijn vroegere zelf. Schlecks gehavende bil is te zien vanaf 30:05 in het filmpje achter de link.
2. Vincenzo Nibali en Chris Horner in de twaalfde etappe van de Vuelta (2013)
Nibali en Horner verdienen de originaliteitsprijs in deze categorie. In plaats van zich van hun fiets te laten blazen door een zoveelste windstoot, lieten ze zich in de Vuelta-tijdrit van dit jaar steken door bijen. Bij Nibali gebeurde het in feite tijdens een verkenningstochtje op de rustdag, waardoor hij na de eigenlijke tijdrit met een zonnebril het podium moest opstappen om zijn gezwollen gezicht te verbergen. Zijn Amerikaanse rivaal kreeg wél in de race zelf af te rekenen met het zoemende gevaar. Horner probeerde in paniek een opgehapt exemplaar door te slikken, waarna hij er toch nog in slaagde het arme dier uit te hoesten.
1. Nick Nuyens in de proloog van de Eneco Tour (2006)
Ook de tijdritval van van Nick Nuyens in de proloog van de Eneco Tour van 2006 blinkt uit in originaliteit, en omdat voor hem de gevolgen van zijn chronoleed uiteindelijk zwaarder waren dan voor zijn collega’s in de Vuelta, mag hij op nummer één. Nuyens had zijn voorganger Zarate bijna ingehaald in Den Helder, maar dat hadden de cameramensen van de NOS niet opgemerkt. Nadat de Spanjaard over de streep was gereden, lieten ze hun camerakraan dus doodleuk zakken… bovenop Nuyens, die naar eigen zeggen levend gevild werd.
- Een vreemde droom - 13/04/2015
- Onaf: het lot van Andy Schleck - 11/10/2014
- Wij willen Wiggins (in de Tour) - 17/06/2014