In de aanloop naar de Tour de France 2012 vertellen hetiskoers-bloggers over hun persoonlijke herinneringen aan de Tour. Vandaag de vijf mooiste persoonlijke Tourherinneringen van Léon Geuyen.
Riis op Hautacam
De Tour van 1996 was de Tour waarin Miguel Indurain ongenadig van de troon werd gestoten. Niet door de renners die hem in voorgaande jaren hadden bedreigd, maar door een kale Deen. Een voormalig knecht van Laurent Fignon, die dankzij de apotheker ineens een bijna onklopbare klimmer en tijdrijder was geworden. Meest indrukwekkend was de rit naar Hautacam, waar Riis zich in de kopgroep liet afzakken, de concurrentie op zijn dooie gemak monsterde en vervolgens een paar keer zo verwoestend aanviel dat de rest hem pas terugzag toen hij al met de bloemen stond te zwaaien op het podium.
De valpartijen van Michael Rasmussen
Nog een Deen. In de Tour van 2005 bepaalt de slottijdrit of Michael Rasmussen op het podium komt of niet. Hij staat op dat moment derde in het algemeen klassement. Hij staat niet bepaald bekend als een meestertijdrijder, maar dat het zo’n ontluisterende ervaring wordt kan niemand voorspellen. Rasmussen wisselt een aantal keren van fiets, tuimelt er een keer of drie vanaf en krijgt uiteindelijk meer dan zeven en een halve minuut aan zijn broek. In het eindklassement van de Ronde wordt hij zevende. ‘I thought I could ride the time trial of my life. Well, I certainly did,’ zegt Rasmussen er zelf over.
Peter Winnen wint
Ik was 9 en keek met mijn vader naar de Tour de France. Heel veel begreep ik er nog niet van, maar dat er iets bijzonders stond te gebeuren leidde ik af uit het nerveuze nagelbijten van mijn vader. Dat rossige mannetje daar op televisie kwam uit de buurt, wist hij te vertellen. En hij was nu weggereden bij de grote Hinault. Of ik maar even wilde opletten. Dat deed ik en ben ik sindsdien blijven doen.
Ulle valt
Tours die door Lance Armstrong gewonnen werden, waren doodsaai in mijn herinnering. De enige uitzondering was die van 2003, toen Jan Ullrich, rijdend in de celeste Bianchi-trui, de Amerikaan in de eerste tijdrit versloeg. Ook in de bergen rijdt Ulle verrassend goed. De laatste tijdrit moet de beslissing brengen; de Duitser heeft 1.05 goed te maken. Maar zoals dat ging bij Ullrich: dat lukte niet. Kijk maar.
Breukink kan de Tour winnen
De Nederlandse hoop in de Tour van 1990 heet Erik Breukink. In de etappe naar Alpe d’Huez heeft hij een superdag. Hij rijdt op de slotklim het gat naar koplopers Bugno en Delgado in zijn eentje dicht. Het land gelooft in een derde Tourzege. Een paar dagen later krijgt Breukink flink klop; hij beleeft zijn jour sans. Uiteindelijk wordt hij derde in het eindklassement. O ja, let in dit filmpje vooral ook even op de kapsels.
