De mooiste wielernamen komen uit Italië, maar voor de meest verschillende wielernamen moet je in Zwitserland zijn. Met de vier hoofdtalen (Duits, Frans, Reto-Romaans en Italiaans) die in het land worden gesproken en de centrale ligging in Europa kent Zwitserland tal van mooie wielernamen. Tijdens de Ronde van Zwitserland, die tot zondag door de verschillende taalgebieden kronkelt, schotelt Het is Koers! u de Top 5 Zwitserse Wielernamen voor, op geheel arbitraire wijze gerangschikt door de samensteller van De Muur Wielerscheurkalender 2012 (de oplettende scheurder is al bekend met deze namenlijst. Kijk dus niet vreemd op als u bij de koffieautomaat al een discussie hoorde over deze top-5. In Zwitserland gonst het ook al.)
Na de eerste kritische selectieronde moesten gelijk al een aantal afvallers gemeld worden. Om te beginnen werden Armin von Buuren, Jozef Wagner en Michael Strauss ondanks hun muzikale connectie niet mooi genoeg bevonden voor de top 5. Dan bestond er nog enige twijfel over Albert Zweifel, die ondanks zijn aarzelende achternaam daadkrachtig vijf keer wereldkampioen veldrijden werd. De samensteller verwees Zweifel naar de prullenmand, met het argument ‘dat we in de Ronde van Zwitserland nu eenmaal niet gaan veldrijden’.
#5 Fabian Cancellara
Een top 5 is vooral bedoeld om het grondig mee oneens te zijn, dus op plaats vijf een wielernaam die qua grootte (woordlengte en waarde van het bijbehorende palmares) hoger had kunnen eindigen. Als Fabian Cancellara zijn vier gouden medailles van de gewonnen WK’S-tijdrijden om had laten smelten, had hij wel een of twee plekjes hoger kunnen kopen.
De kasseien die bij zijn twee zeges in Parijs-Roubaix horen hadden ook wat gewicht in de schaal kunnen leggen, maar de mooiste Zwitserse wielernaam heeft hij niet. Een wielernaam moet los staan van de prijzenkast van de renner. Hoe hard je het ook probeert, en hoe vaak je ook ‘Fabian Cancellara’ zegt, het lukt niet zijn naam los te zien van zijn indrukwekkende palmares. Vooruit, een kleine poging dan. Fabian Cancellara. Fabian Cancellara. Cancellarra. Cancelarrra. Cancellarrrrrrrra. Hij klinkt als een voorbij razende trein, waar je als een klein jochie met open mond naar blijft staan kijken.
Een verdiende vijfde plek dus voor de Bern Express.
#4 Oscar Camenzind
De eerste Duits-klinkende wielernaam in het lijstje. Oscar Camenzind heeft een krachtige naam, die klinkt als een stevige berg (ook als je niet denkt aan de Limburgse Camerich). Camenzind is een moeilijk bedwingbare klim, die ergens in de Ardennen zou moeten liggen, vanwege zijn zege in Luik-Bastenaken-Luik in 2001. Limburg zou ook kunnen, want daar werd Camenzind in 1998 wereldkampioen. Dat jaar won hij ook de klassieker de Ronde van Lombardije. In zijn eigen Zwitserland zou de Camenzind ook kunnen liggen. Hij werd twee keer Zwitsers kampioen en in 2000 won hij de Ronde van Zwitserland. Toch is het zeer onwaarschijnlijk dat een klim naar Camenzind wordt vernoemd. In 2004 bleek dat Oscar epo had gebruikt, waarna hij ook prompt een punt achter zijn carrière zette. Camenzind woont tegenwoordig aan de voet van de Gotthardpas. Over echte bergen gesproken.
#3 Hans Knecht
In sommige wielernamen zit al een bepaalde predestinatie verscholen. Zo kon Peter Winnen in zijn wielercarrière eigenlijk al niet meer verliezen. De Zwitser Hans Knecht wist bij zijn geboorte op 26 september 1913 al dat hij nooit uit kon groeien tot een kopman op de fiets. Toch schudde hij die achternaam makkelijk van zich af door bij de start van zijn carrière gelijk wereldkampioen bij de amateurs te worden. In Valkenburg versloeg hij zijn landgenoot Jozef Wagner en de Nederlander Joop Demmenie. Het was nog niet genoeg voor Knecht. Hij won meer, vooral in Zwitserland. Zo werd hij in 1943 Zwitsers kampioen op de weg, wat hij in 1946 en 1947 herhaalde. In 1946 besloot Knecht, inmiddels al lang en breed prof, dat een wereldtitel bij de amateurs niet genoeg was voor hem. In Zurich won hij de regenboogtrui voor de profs door de Belgen Marcel Kint en Rik Van Steenbergen te verslaan. Hans Knecht ontgroeide zo zijn eigen achternaam. Voor die bijzondere prestatie verdient hij in dit lijstje het brons.
#2 Mauro Gianetti
Net als Fabian Cancellara is de nummer twee een Italiaans klinkende naam. En dat levert in de wereld van mooie wielernamen nu eenmaal bonuspunten op. Mauro Gianetti werd ook nog eens bijna in Italië geboren in, Isone. Dit dorpje met 360 inwoners, waar Gianetti op 16 maart 1964 ter wereld kwam, ligt in het district met de prachtige naam Bellinzona, wat hemelsbreed niet ver van het Italiaanse Lombardije ligt. En wat won deze meneer met die mooie naam dan zoal? 1995 was een goed jaar voor Gianetti met winst in Luik-Bastenaken-Luik en de Amstel Gold Race. Dat jaar behaalde hij ook de derde plek op de UCI wereldbekerranglijst. Een jaar later in 1996, werd het wereldkampioenschap wielrennen gehouden in Lugano, vlakbij zijn geboortedorp. Gianetti moest op dat WK voor eigen publiek jammer genoeg de Belg Johan Museeuw voor zich laten. Na zijn profcarrière, die in 2002 eindigde, werd Gianetti ploegleider van Saunier Duval dat later Footon Servetto werd en weer later werd omgedoopt tot Geox-TMC. Zijn fietsende zoon reed ook bij die ploeg: Noé Gianetti. Over een paar jaar kan hij ook in dit lijstje.
En de winnaar is….
#1 Beat Zberg
In een ruig en bergachtig land als Zwitserland moet je een krachtige naam hebben. Beter dan Beat Zberg kan een naam niet bij zijn land van herkomst passen. Met een slecht ’Allo Allo!’-accent zou je van zijn naam zelfs nog ‘Beat ze Berg’ kunnen maken, wat bijeen Zwitsers landschap helemaal past. Zijn jongere broer Markus Zberg maakt om die reden geen kans op deze prijs. Het gaat echt om de combinatie van voornaam en achternaam bij Beat Zberg. Een allroundwinnaar, als het om wielernamen gaat. Op zijn palmares staat de eindzege in de Ronde van Oostenrijk, de Rund um den Henninger Turm, wat etappes her en der en twee nationale titels op de weg en de tijdrit. Noemenswaardiger is dat schrijfster Maartje Luif (haar debuutroman Hier zijn we dan verschijnt bij Atlas-Contact) op twitter meldde dat zij ooit bijna een bandje naar Beat Zberg had vernoemd. Het bandje kwam er wel, maar onder een andere naam. Met zo’n goede wielernaam zal de Zwitser zijn copyright wel goed geregeld hebben, was haar gedachte.
Pieter van der Meer (1986) studeerde Journalistiek in Utrecht. Schreef voor Fiets, Soigneur en De Muur en was samensteller van de De Muur Wielerscheurkalender 2009 t/m 2012. Werkt nu als redacteur bij Arko Sports Media o.a. voor het platform Sport & Strategie.
Laatste berichten van Pieter van der Meer (alles zien)
