Mijn onrust heeft niets te maken met de geruchten rondom Chris Froome. Dat de Keniaan in Engelse dienst gebruikt zou kunnen hebben: soit. Het zij zo. Dat mag geen verrassing meer heten in het wielrennen. Dat tegenstanders hem proberen onderuit te halen en Sky probeert hem op krampachtige manier te verdedigen is eigenlijk best vermakelijk. Het hoort ook een beetje bij de Tour.
Het urenlang woelen komt ook niet door de val van Tom Dumoulin. Ook ik had voor La Grande Boucle hoop. Want zou het eindelijk weer mogen? Een Nederlander bovenaan de ranglijst, een landgenoot in het Geel? Het zat er dit jaar niet in. Een harde schuiver zette een dikke streep door Nederlands klassementssucces. Volgend jaar een nieuwe kans.
Peter Sagan is ook geen oorzaak van mijn slechte nachtrust. De Slowaak komt steeds net tekort. Zielig voor hem. Maar leuk voor de koers. Het brengt een extra dimensie in de Ronde. Bij iedere finale let je toch wat meer op de man in het groen. Zou het het deze dag wel redden, of is het gemis van een sprinttrein weer te groot?
Oorzaak voor het urenlang staren naar het plafond is Mart Smeets. Voorgaande Tours zorgde de wielervader van de Lage Landen ervoor dat ik lekker ging slapen. De Avondetappe was als een verhaaltje voor het slapengaan. Als een kabbelend wielerbeekje dat ervoor zorgt dat je tot rust komt na een drukke dag. Nu draai ik van zij naar zij. Mijn kussen ligt niet lekker. Het dekbed is te heet.
Vanavond ga ik met een fles wijn, een fout overhemd en een cd van Dalida naar bed. Hopen dat het helpt.
- Zullen we Sagan nog terugzien? - 04/07/2017
- Etappes mooier dan podium in Parijs? - 02/07/2017
- Toch nog een spannende Tour - 11/06/2017