Ik zou het niet durven. Voor je het weet heb je met het Rintje Ritsma-syndroom te maken. “Stoppen? Ik bepaal zelf wel wanneer ik dat doe!”
Een jaar geleden toen ik in februari bij hem thuis was om voor Fiets een rondje met hem te rijden in zijn trainingsgebied, kwam het S-woord ook al ter sprake. Hij vond dat men nogal druk deed over zijn leeftijd en het naderende einde van zijn carrière. “Ik voel me nog goed en ik vind het fietsen ook nog gewoon leuk om te doen. Waarom zou ik dan stoppen?”
Hij was dat seizoen, rijdend bij BMC, bijzonder gemotiveerd uit de winter gekomen. Dat moest ik ook vooral weten op de fiets. Wat had ik afgezien in zijn wiel en de kou. Maar hij zag nog veel meer af. Voor en na het rondje van een uur, stoempte hij in zijn garage op een hometrainer (die nog van Tristan Hoffman was).
Terwijl Tiesto’s ‘Parade of the Atletes’ uit een speaker voor zijn neus knalde, stond ik daar een bammetje op te peuzelen. Ik voelde me bijna schuldig dat ik daar maar zo stond, maar ik genoot ondertussen wel van zijn inspanning. In een training kun je veel zien. Ik zag in zijn zweetdruppels vooral de beroepsernst van Karsten.
Toen kwam toch die vraag: “Was dit je laatste Tour?”
“Ik denk het wel”, antwoordde hij.
Missen zou hij de Tour de France niet, dacht hij nu. “Ik heb meer slechte herinneringen aan de Tour. Het is toch het zwaarste sportevenement ter wereld. Het is voor 99 procent ellende en 1 procentje is het fantastisch.”
Of ik Karsten ga missen? Ik denk het wel.
Ik schreef graag Tourstukjes over hem. Misschien moet Karsten dat volgend jaar zelf maar gaan doen op Het is Koers!…
- Het is Koers: 10 jaar doping voor de wielerziel - 29/06/2020
- Boekrecensie: De Monumenten – Peter Cossins - 11/05/2015
- Alpe d’Huez – Rick Brauwers - 13/02/2015