Officials van de Union Cycliste Internationale (UCI) zijn neutraal, of horen dat op z’n minst te zijn. Voorkeur voor een bepaalde winnaar van het WK? Uit een bepaald land misschien? Nee, dat hoort niet.
Dan heb je niet gerekend met Hein Verbruggen. Hij is in 1985 bestuurslid van de UCI en later ook voorzitter. Eind jaren 60/begin jaren 70 is hij nog geen bobo maar marketingman bij Mars, van de chocolade repen.
Het bedrijf besluit hoofdsponsor te worden van de Belgische Flandria-formatie waarvoor onder anderen de broers Roger en Eric De Vlaeminck rijden. Mars heeft ook belang bij Nederland en dus wordt het talent Joop Zoetemelk gecontracteerd. Verbruggen heeft een rol gespeeld in die deal.
Vijftien jaar later heeft Zoetemelk een rijke carrière achter de rug als hij in het Italiaanse Giavera del Montello naar de wereldtitel ‘Zoetemelkt’ met een demarrage die niet op een demarrage lijkt maar het wel is…
Als duidelijk wordt dat Joop gaat winnen, begint er een man vlakbij de finishlijn te springen en te juichen. Het is een UCI-official, het is Hein Verbruggen.
Chauvinistische Hein is blij maar de UCI is eigenlijk niet onverdeeld gelukkig met Zoetemelks zege.
De Nederlandse renner heeft immers nog een zaak lopen tegen de internationale wielerbond. In de Tour de France van 1983 is hij betrapt op doping en volgens Zoetemelk is dat onterecht. Hij spant een proces aan tegen de UCI en weet daarbij – overtuigd van zijn onschuld – niet van opgeven.
Het zint UCI-secretaris Michal Jekiel allerminst en dat laat hij ook blijken op de dag dat Zoetemelk de titel pakt. Waar Verbruggen de Nederlandse wereldkampioen begeleidt naar zijn hotel en nog een praatje maakt, negeert Jekiel Zoetemelk. Verbruggen wordt door de secretaris wel begroet…
(Bron: Joop Zoetemelk – Een Open Boek)
Enne: beterschap Joop!