Een hele Tour lang krijgt u een column van onder de Moerdijk. Maar omdat Belgen in het algemeen, en de gastbloggers van extrasport.be in het bijzonder, héél erg lui zijn, wisselen Frederik De Brant en Matthias Vangenechten elkaar af voor een dagelijkse ‘Blik van de Belgen’.
Ooit waren er andere tijden. Toen was het: ‘Hoezee! Er rijdt een Belg in de toptwintig.’ Nu weten we via herberekingswijzen die het TAS wel eens placht te voeren dat deze miskende helden in feite topvijf of beter waard waren. Mario Aerts zou een rijk man geweest zijn. Al zou hij verdomd stevige concurrentie hebben gekregen van Kurt Van de Wouwer en Geert Verheyen. De laatste was ooit anno 1999 roemrijk winnaar van een rit in de Route du Sud. Hij legde er daar zo maar eventjes de Rus Sivakov op. Mario Aerts werd daar derde net als hij derde werd in het eindklassement van deze Franse rittenkoers die toentertijd de ultieme voorbereidingswedstrijd was van US Postal op de Tour. Een tot op heden schromelijk overschat renner genaamd Lance Armstrong eindigde daar pas negentiende op een klein halfuur met in zijn zog Peter Wuyts. En dat twee weken voor de Tour. Hadden ze onze landgenoten maar leren pieken.
Dat die Route du Sud door Jonathan Vaughters werd gewonnen, kunnen we u gewoon niet onthouden. Tot 1998 beperkte deze Amerikaan zich tot uitslagen rijden in eigen land. Toen kwam het gezegende jaar ’99. Johan Bruyneel en Lance Armstrong hadden één doel: de Tour winnen. Om een Tour te winnen, heb je een ploeg nodig. En Jonathan Vaughters moest Lance dus mee helpen aan een Tourzege. Naast eindwinst in de Route du Sud met twee minuten voorsprong op de nummer twee Patrick Jonker en een tweede plaats in de slotrit waar hij galant kopman Lance voor liet, maakte hij al een weekje eerder furore in de Dauphiné Libéré. Vooral die negende juni. Op het programma stond een tijdritje van 21 kilometer op de Ventoux. Wie won? Jawel, Jonathan Vaughters. Voor een niet-rasklimmer een ferme prestatie. En mocht u nog niet omver geblazen zijn van verbazing: Vaughters deed dat met een snelheidsrecord op de Kale Berg. Hij zette Alexandre Vinokourov op 42 seconden en kopman Armstrong werd vijfde op een minuut. Toch ging Vinokourov aan de haal met de eindzege. Vaughters moest het stellen met een tweede plaats. Anno 2012 werd de Dauphiné gedomineerd door Team Sky. Met een eerste, tweede, vierde en negende plaats in het eindklassement presteren ze er zelfs nog een stuk beter dan US Postal in ’99. Bovendien stijgen de knechten steevast boven zichzelf uit waar ze in andere teams voor eigen rekening vaak geen deuk in een pakje roomboter fietsen. De eerste bergrit gisteren heeft alvast getoond dat ze bij Sky in een uitstekende vorm verkeren en er met Froome een tweede hangijzer hebben…
We hadden het dus over Vaughters. Zijn voorbereiding kon dus haast niet beter. Helaas pindakaas voor de Amerikaan moest hij in de Tour na twee ritten al opgeven. Misschien maar goed ook voor Lance of Vaughters had gezien zijn vrij indrukwekkende voorbereiding wel eens een grotere concurrent voor the Boss kunnen zijn dan Zülle, Escartin en Kurt Van de Wouwer samen.
Nadien heeft Vaughters amper nog een platte prijs gereden op een tijdritje in de Dauphiné Libéré na en is hij vrij snel gestopt met fietsen om manager te spelen.
Oh ja: Vaughters zijn Ventoux-record is niet meer. Ene Iban Mayo heeft het in 2004 doorbroken. En toch mogen we geloven dat Vaughters daar niet al te rouwig om is…
Matthias Vangenechten
- Afscheid nemen bestaat - 22/07/2012
- Partypooper Froome heeft in de champagne gepist - 21/07/2012
- Leve de limieten - 20/07/2012