Ik ken aaibaarder dieren dan de bulldog. Dat geldt niet voor iedereen, en dat is fijn – als de wereld alleen zou worden bevolkt door kleine, witte hondjes wier grootste verdienste het is om mij geen angst aanjagen, zou het een saaie boel worden. Wel een rustige, saaie boel, maar toch.
Gelukkig voor alle liefhebbers van biologische diversiteit is er een Vergeten Renner die zich bekommert om het voortbestaan van het bulldogras.
Ik ken betere bands dan Depeche Mode. Dat geldt niet voor iedereen, en dat is fijn – als de wereld alleen bevolkt zou worden door brave, ietwat getourmenteerde singer-songwriters wier grootste verdienste dat ze mij een kalme avond bezorgen, zou het een duffe boel worden.
Gelukkig voor de liefhebber van muzikale diversiteit is er een Vergeten Renner die zich bekommert om de fans van Depeche Mode.
Dariusz Baranowski werd ooit twaalfde in de Tour de France. Dat is niet iedereen gegeven, al spreken we wel over het annus horribilus 1998, het jaar van de schande, waarin de ene topper na de andere als een opgejaagde wezel buiten Frankrijk een veilig heenkomen zocht en iedere overblijver bijna automatisch een ereplaats bemachtigde.
Maar toch: twaalfde.
Het zou een eenmalige uitschieter in een verder vrij bescheiden loopbaan blijven. Dariusz blonk vooral uit in de Vredeskoers; hij is een relikwie uit het langzaam vergrijzende tijdperk dat die wedstrijd nog de Tour van het Oostblok was.
Ach ja, de Vredeskoers, das war einmal.
Dariusz’ was wat ze soms wel eens ietwat denigrerend een ‘zekerheidje’ plegen te noemen: je kon op hem rekenen, het hele jaar door. Talloze jaren reed hij in dienst van talloze Spaanse kopmannen, een uitstapje naar de gedrogeerde Armstrong-trein daargelaten.
Aan het eind van zijn loopbaan rijdt Dariusz nog enkele jaren in zijn thuisland. Terwijl hij ouder en ouder wordt, tot hij met recht een wielerbejaarde genoemd kan worden, weet hij waar zijn toekomst ligt: in de honden. Hij is dol op honden.
In het voorjaar van 2012 is het mooi geweest. Hij krijgt een grandioos afscheid van de wielersport en richt zich voortaan op zijn bulldogfokkerij.
’s Avonds luistert hij naar zijn favoriete band of houdt hij zich bezig met zijn nieuwe hobby: het organiseren van een grote jaarlijkse Depeche Mode-fandag.
Voor de rest geniet hij van de kalmte, na bijna dertig jaar op de fiets.
Enjoy the silence, Dariusz.
Auteur van (of meegewerkt aan):
- Voorpublicatie ‘Fietsen om niet aan te komen’ van Frank Heinen - 30/04/2021
- Vergeten wielrenner: José Beyaert - 20/04/2021
- Vergeten wielrenner: Rebecca Twigg - 01/04/2021