Simone Cadamuro is het laagland gewend. Hij komt uit San Donà di Piave, in de Italiaanse regio Veneto. Land zo plat als de Noordoostpolder.
Cadamuro is een sprinter, die op z’n drieëntwintigste begint met winnen in Italiaanse amateurkoersen. Hij versiert er in 2002 een profcontract mee bij De Nardi, het Italiaanse Bruynzeel. Het is een bont gezelschap bij De Nardi-Pasta Montegrappa, dat op een Sloveense licentie rijdt. Remmert Wielinga heeft er ook onderdak.
Een jaar later heet het team voluit De Nardi-Colpack. De pastagigant is ingeruild voor een nieuwe cosponsor (een fabrikant van plastic zakken) en de Sloveense licentie voor een Italiaanse. Het team begint te winnen. Simone Cadamuro ook. In de ronde van Polen wint hij dat jaar twee etappes. En in het vroege voorjaar van 2004 verslaat hij Tom Boonen tijdens een voorbereidingskoers in Qatar.
Veenendaal-Veenendaal, Ronde van Drenthe, de Scheldeprijs; overal verschijnt de Italiaan met een brede grijns op het podium. En behalve als een snelle sprinter ontpopt Cadamuro zich als grappenmaker. Hij rijdt rond met een vikinghelm en ruilt zijn shirt spontaan in voor een exclusief poloshirt van een supporter die hij tijdens de koers langs de kant ziet. En hij is zichtbaar blij dat bij ons grote flessen speciaal bier op het podium worden uitgereikt in plaats van Italiaanse Spumante.
Het stijlvolle Azzurro van De Nardi wordt een jaar later ingeruild voor het shirt van Domina Vacanze. Dat is bij Cadamuro’s overstap in 2005 niet meer het zebrapak waarmee Cipollini zijn successen vierde, maar wel opnieuw een zeer uitgesproken design. Oranjegeel met de silhouetten van zwarte palmbomen. Het maakt hem een nog grotere blikvanger op de podia van de Lage Landen.
Op 5 augustus 2005 wint lo sprinter della Laguna de 2e etappe van de Enecotour in Sittard. Er is dan een volledig Italiaans podium met naast hem zijn oude ploegmaat Marco Zanotti en Enrico Gasparotto van Liquigas. Terwijl hij de bloemen in ontvangst neemt van de Limburgse rondemiss grijpt hij de microfoon van de speaker en brult het van de Paus geleende “Bedaaank foor die bloeme!”. Het publiek in Sittard vindt het prachtig. De uitspraak haalt die avond het Sportjournaal en de naam van de lachende Italiaan in het palmbomenshirt is gevestigd.
Een jaar later, Domina is inmiddels Milram, rijdt hij een week lang in de puntentrui door de Benelux. Iedere dag neemt hij op het podium uitgebreid de tijd voor zijn show. “Kan je mee een biertje breengen!” “Bedaank voor die kussen”.
Hij wint uiteindelijk het puntenklassement. De laatste etappe finisht op de L-B-L aankomst voor de Carrefour in Ans. Bij de uitreiking vist Cadamuro een briefje uit zijn linkermouw en spreekt opgewekt weer wat woorden om zijn trui te vieren. Of hij beseft dat hij nu in Franstalig België is, valt te betwijfelen.
Cadamuro viert een paar jaar lang successen in Nederland en België, en rijdt in eigen land in de winter graag een veldritje. Het is vreemd dat hij in deze periode niet wordt opgepikt door een publiciteitsbewuste Vlaamse ploegleider.
Van Milram wordt uiteindelijk geen enkele renner beter. Cadamuro ook niet. De laatste jaren van zijn carrière rijdt hij voor kleinere teams. Zijn laatste is Amica Chips uit San Marino, met oud wereldkampioen Igor Astarloa in de gelederen. Tot de UCI in 2009 de licentie van dit team intrekt wegens het niet betalen van renners en personeel.
Betalingsachterstand als reden voor het einde van een wielercarrière. Grappenmaker Cadamuro ziet er de humor wel van in.
Hij is dan 33 jaar en gaat werken bij een incassobureau.
- Ranking the stones, het sterrensysteem van de kasseistroken - 14/04/2022
- Recensie: magazine Wachten op de koers (deel 1) - 21/04/2021
- Vijf redenen waarom Parijs-Roubaix de allermooiste is - 22/03/2021