Vergeten wielrenner: Indurain, Prudencio

Prudencio Indurain

Prudencio Indurain (6 juni 1968)

Het is een droef lot, het lot van broer-van. Gedenk Serse Coppi, wiens enige zege van importantie (in Parijs-Roubaix 1949) voor altijd de geschiedenis in zal gaan als de zege van de schande, omdat drie koplopers vlak voor de wielerbaan van Roubaix door een verkeersleider de verkeerde kant op werden gestuurd. Coppi won, maar had vierde moeten worden. De eerste plaats moest hij delen met André Mahé, één van de vroegere koplopers.

Coppi stierf in het harnas, nauwelijks twee jaar later, in de Ronde van Piemonte.

Vraag het anders Prudencio Indurain, hij leeft tenminste nog. Indurain de jongere. Miguel en Prudencio, in alles elkaars evenbeeld, behalve in zoiets futiels als talent om te fietsen.

Negen jaar beroepsrenner in de marge, Prudencio. Een eenvoudige knecht met het gezicht van een groot kampioen. Hoe vaak zullen fans in aanbidding voor hem op de knieën gegaan zijn, onwetend over het bestaan van een minder getalenteerde broer?

Wie broer-van is, mag de Tour rijden. Zo gaat dat. Prudencio debuteert in 1993 in Frankrijk, aan de zijde van Miguel, als lakei van de alleenheerser. Drie weken lang worstelt hij zijn lange, pezige lichaam over de cols, breekt hij de wind die zijn broer niet mag raken en serveert hij koele dranken aan Miguel als een ober in een sterrenrestaurant.

In de slottijdrit rond het Lac Madine is het lange lichaam van Prudencio leeg. Op. Niets lukt meer. Hij zet een abominabele tijd op de klokken en als zijn broer enkele uren later over het parkoers raast, lijken zijn uren in de Tour geteld. Miguel gaat hem buiten tijd rijden. Broedermoord.

Maar dan, vlak voor de finish, ontdekt Miguel – al lang en breed zeker van de eindzege – een technisch mankement aan zijn fiets. Hij remt af. De band lijkt niet lek, toch wordt hij verwisseld. Het duurt maar twintig seconden, maar het is genoeg. Prudencio eindigt binnen tijd. Hij wordt 126^e in zijn eerste Tour.

Eén keer was de eer aan Prudencio, eenmaal wist hij zich aan het lot van de broer-van te ontworstelen. De Ronde van Alentejo, onbeduidende Portugese koers. Het is de week van de hoogvorm. Hij wint maar liefst drie etappes.

Prudencio de onaantastbare, voor één keer uit de slagschaduw van zijn grote broer.

In het eindklassement wordt hij tweede, een prachtige prestatie voor een niet-klimmer als Prudencio. Hij mag op het eindpodium, een zeldzaam moment de gloire voor een broer-van. Naast hem, op het hoogste treetje, staat de winnaar van de Ronde van Alentejo 1996. Het is zijn broer.

Opvallend: op sociale netwerken kun je van alles en iedereen fan worden. Dus ook van Prudencio Indurain. 167 mensen zijn fan. Ik ook.

Serse Coppi heeft ook een Facebook-pagina. Zijn lot is het lot van alle broers-van. Het staat er, bikkelhard: 4 mensen vinden dit leuk.