Vergeten Wielrenner: Pirard, Frits

Frits Pirard

Frits Pirard (8 december 1954)

In de renstal van Het is koers! zitten schrijvers met een onfeilbare neus voor vergeten renners waarbij uw kwartje meteen valt. Ik heb die kwaliteit niet. Ik moet het hebben van hard labeur, een archief en een invalshoek. Bijvoorbeeld een lijst met Nederlandse renners, Nederlandse etappewinnaars in de Tour de France of wielrenners uit mijn woonplaats Breda. Laat er nu één wielrenner zijn die aan alle drie deze criteria voldoet!

Mijn parate kennis van de Bredase wielerhistorie begint en eindigt bij Kees Pellenaars. Hoewel deze illustere ploegleider zelf ook gekoerst heeft, staat hij vooral bekend als de Dries van Kuijk – alias Colonel Parker, de manager van Elvis Presley en Bredanaar – van het wielrennen. De naam Pirard zei mij dan ook helemaal niets. En getuige zijn eerste jaren bij het Franse wielerteam Miko-Mercier zou je logischerwijs denken aan een Fransman. Wanneer je echter weet dat op dat moment ook Leo van Vliet en Joop Zoetemelk daar hun brood bijeen fietsten, is de Nederlandse connectie duidelijk.

Frits Pirard. Geboren op 8 december 1954 te Breda. De oudere broer van Frank Pirard, vader van Christa Pirard: beiden ook actief binnen de wielrennerij. Om het plaatje van een wielerfamilie compleet te maken is Frits de schoonvader van Bobby Traksel, de man van Christa. Op zijn palmares prijkt onder meer de eerste etappe van de Tour de France 1983. Hij was de eerste buitenlander die de Grand Prix de Plouay won in 1979. Zijn erelijst is er een van de meesterknecht die af en toe voor eigen gewin mag gaan. Een meesterknecht die in 1985 door Skil-Sem (dezelfde Skil als die van Skil-Shimano) werd gehaald om Sean Kelly bij te staan in zijn strijd om de gele trui dat jaar. Kelly werd vierde en winnaar van het puntenklassement, maar dat mag mijn pret niet drukken. Breda heeft een echte wielerheld voortgebracht! Te meer als je bedenkt dat Frits Pirard, na een aantal maal in de broek geplast te hebben om zich warm te houden, als 19de eindigde in Luik-Bastenaken-Luik 1981. Dit heldenepos krijgt pas status als je weet dat maar 21 van de 174 vertrokken renners überhaupt de finish haalden.

Bredanaars staan bekend om hun vrolijke, bourgondische inborst. Die Pellenaars is dan ook helemaal geen Bredanaar want geboren in Terheijden. En dat is toch een ander slag volk. Nee, Frits Pirard is wat dat betreft een beter exemplaar: Nog altijd een graag geziene gast bij de lokale omlopen, zelf actief in de recreatieve fietselarij en werkzaam voor een horecagroothandel. Het vrolijke blijkt uit het vraaggesprek na zijn overwinning in de Tour van 1983. Hij heeft zijn handen nog niet omlaag uit het overwinningsgebaar of Mart Smeets zegt in de camera “Frits Pirard, wij hebben nog nooit van hem gehoord…” en duwt de microfoon onder zijn nog nadruppelende neus.

Droog: “Ach, dat is bij mij in de straat wel anders”.