Vergeten wielrenner: Voskamp, Bart

Bart Voskamp

Bart Voskamp (6 juni 1968)

Samen met Jens Heppner ontsnapt Bart Voskamp, in een etappe voor de baroudeurs, uit de kopgroep. De voorsprong die ze hebben is niet groot, maar met nog maar enkele kilometers te gaan zullen ze niet meer worden ingehaald. Heppner en Voskamp beloeren elkaar zoals een kat naar zijn prooi kijkt. Bart blijkt het minste geduld te hebben en probeert de Duitser te verrassen.

De laatste kilometer hebben ze al achter zich liggen, maar voor een sprint is het ver. Heppner heeft moeite om in het wiel te duiken, maar weet uiteindelijk toch aansluiting te vinden. Even lijkt hij er zelfs voorbij te komen, maar dan blijkt het zuur in de benen van Heppner toe te slaan. Hij valt naar rechts waardoor de twee renners ineens schouder aan schouder gekleefd de laatste meters afleggen. Voskamp schrikt er misschien even van maar zet door en pakt in Rouen de tweede etappe zege uit zijn carrière.

Minder dan een minuut later komt een groepje met onder andere ploeggenoot Van Petegem over de streep. De Zwarte van Brakel sprint niet mee voor de derde plek maar komt, overtuigd van de etappeoverwinning van Voskamp, breed lachend over de finish. Op de finish blijft het stil, Mart Smeets vraagt zich af wat er aan de hand is, en langzaam maar zeker wordt duidelijk dat Voskamp en Heppner beiden gedeclasseerd zullen worden. De etappezege gaat naar de Italiaan Traversoni.

Enkele jaren later vertrekt Voskamp samen met Jerommeke (Blijlevens) naar het Italiaanse Polti. In het AD verschijnt een mooi artikel waar beide renners te zien zijn tijdens de Italiaanse les. Ze lijken er gelukkig en hebben vertrouwen in de toekomst. Een jaar later zijn beide renners terug in Nederland, ze konden niet aarden bij de Italiaanse ploeg. Voskamp tekent bij Bankgiroloterij en traint weer als vanouds op de Utrechtse heuvelrug in de buurt van Veenendaal waar hij woont.

Als ik samen met mijn oom op weg ben naar de Italiaanse weg bij Arnhem komt hij ons voorbij op de Defensieweg, de mouwen van het shirtje waarin hij in traint zijn afgeknipt, ontspannen rijdt hij het klimmetje omhoog. Omdat ik zelf ooit verzonnen heb dat ik een klimmer ben duik ik in zijn wiel. Zeker op de Defensieweg, die toch een relatie heeft met mijn beroep, duld ik geen mensen voor me. Bart kijkt even om en vraagt zich waarschijnlijk af wie die idioot is met tabak op de benen die spartelt in zijn wiel.

Mijn oom heeft laten lopen, in tegenstelling tot mij had had hij Bart allang herkend. In het shirt van Bankgiroloterij won hij zijn laatste profkoers, de GP Pino Cerami. Een Belgische koers die ooit gedomineerd werd door grote namen als Merckx, Zoetemelk, Hinault, Kneet en Tchmil.

Bart Voskamp, meervoudig Nederlands kampioen tijdrijden, stapt nog steeds regelmatig op de fiets om op de Utrechtse Heuvelrug te trainen. In de winter op de crossfiets kom ik hem hier in de bossen nog regelmatig tegen. Het ronde brilletje is verdwenen, maar het slanke lange lichaam en zijn soepele tred verraden dat hij het hardrijden nog steeds niet is verleerd.