Verkermiskoersing van de Tour

Ik heb moeite met een fenomeen dat al decennialang bestaat in de grote rondes maar waar vrijwel nooit over geschreven wordt.

De bonificatieseconde.

Soms kun je ze (het zijn er altijd meer) onderweg winnen, soms aan de meet. Vandaag ook weer: de nummers 1, 2 en 3 op Pla d’Adet krijgen 10, 6 en 4 secondes cadeau. Er zijn mensen die zeggen: waar maak je je druk om? Nou, dat zal ik eens uitleggen.

Ten eerste: in een sport waarin het erom gaat om de pak ‘m beet 3.500 kilometer zo vlug mogelijk af te leggen, is het oneerlijk om zomaar met secondes te strooien. (Beloon avonturiers en renners die willen koersen met een teddybeer, een kilo blauwe kaas of voor mijn part 2.000 euro.)

Maar: blijf met je poten van De Tijd af. (Bovendien: wie écht goed is, wint aan het eind toch tijd op eigen kracht?)

Iets anders: de pure willekeur. Dan weer deelt de ASO cadeausecondjes uit bij een sprintje onderweg, of op een berg halfweg de etappe. Dan weer aan de finish, maar niet in iedere etappe. Aankomst bergop? Meestal wel, niet altijd.

Alsof de geblinddoekte golden retriever (foto) van Prudhomme mocht kiezen.

Het zit in dezelfde categorie als de F1-start (fantastisch idee, weet u nog?) of – godbetert – de ploegentijdrit.

Op gekunstelde wijze sensatie zoeken, en daarmee de kern van de sport corrumperen: het is de verkermiskoersing van een instituut als de Tour de France.

Ben je het met me eens? Mail dan ‘Fini avec les bonifications!’ naar c.prudhomme@letourdefrance.fr.